De afgelopen weken is er nogal wat te doen om de aanstelling van 13 nieuwe gouverneurs in Egypte. Het lijkt wel of die benoemingen nog stammen uit de tijd van ex-president Mubarak. De nieuwe gouverneurs zijn allemaal oude mannen die stuk voor stuk eerder hebben gewerkt bij de politie, het leger of de voormalige regerende Nationale Democratische Partij (NDP). Alsof er geen revolutie heeft plaatsgevonden in Egypte. Integendeel zelfs, de suggestie wordt gewekt alsof jongeren niet in staat zijn een leidinggevende rol te kunnen spelen tijdens de interim-periode en dat ze er geen gekwalificeerde kandidaten voor hebben. De nieuwe gouverneurs zijn geselecteerd op basis van de zelfde oude normen. Oude wijn en oude zakken dus.
Van Alexandrië tot Qena wordt geprotesteerd tegen de nieuwe benoemingen. Daarbij zijn de demonstranten niet tegen de politie in het algemeen, maar tegen bepaalde politiefiguren die onder het bewind van Mubarak verantwoordelijk waren voor de gevreesde geheimedienst. Onder de toen heersende wet op de ‘noodtoestand’ konden tegenstanders van het Mubarak regime zonder enige opgaaf van redenen worden opgepakt en voor lange tijd gevangen worden gehouden.
Zo lijkt toch erg onwaarschijnlijk dat de huidige interim-regering geen enkele geschikte kandidaat heeft kunnen vinden voor de post van Minister van Binnenlandse Zaken, dan
ex-minister Mansour al-Issawi. Het bezette die de post al meer dan 15 jaar geleden en is al ver over de 70 jaar. Issawi doet zijn best om de puinhoop, veroorzaakt door zijn voorgangers op te ruimen.
Maar in de nieuwe omstandigheden zou je toch mogen hopen en verwachten dat de inwoners van de provincies eerst worden geraadpleegd voordat een nieuwe gouverneur wordt aangesteld.
De keuze van de gouverneur van Alexandrië is wel heel problematisch. De nieuwe gouverneur was namelijk een prominent figuur in het oude regime en een lid van de nu ontbonden NDP. Hij wordt bovendien verdacht van dubieuze praktijken bij de parlementsverkiezingen van 2005. De argumenten voor zijn aanstelling zijn volstrekt onduidelijk. Zeker omdat de mensen in Alexandrië zelf een kandidaat hadden aangedragen in de persoon van de gerespecteerde rechter Ahmad Mekki. Maar er waren nog meer geschikte kandidaten. Het wordt tijd dat de huidige overgangsregering een andere werkwijze kiest dan die van de pakweg laatste 30 jaar.
Op dezelfde verfrissende en gedurfde wijze waarop Essam Sharaf werd aangesteld als premier zou nu ook de selectie van gouverneurs moeten kunnen plaatsvinden. Het is een gouden kans om gouverneurs aan te stellen voor een periode van – bijvoorbeeld - zes maanden. In die periode kunnen nieuwe en jonge kandidaten zich bewijzen. Als ze slagen mogen ze blijven en als ze falen moeten ze worden vervangen.
Uiteindelijk moet en natuurlijk verkiezingen komen om gouverneurs te kiezen. Zoals dat gebruikelijk is in een democratische geleide rechtsstaat.
De huidige protesten tegen de benoemingen van nieuwe gouverneurs moet zeer serieus worden genomen. Egypte moet niet meer worden bestuurd volgens de oude methoden. Het gaat dan ook niet alleen om het vervangen van personen, maar veel meer nog om het vervangen van de oude mechanismen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten