NIEUWE BLOG

Waarde lezers,

Vanaf vandaag heb ik een nieuwe Blog en dus ook een nieuw blogadres:

http://jielisinegypte.wordpress.com/

Hiermee zal ik u ook in de toekomst blijven voorzien van de recnte ontwikkelingen in Egypte.

Met goede groet. Salaam.
Jielis van Baalen

Het is hier ‘Ieder voor zich en God voor …..’

Gisteren kreeg ik op mijn verhaal ‘Het was vooral weer gezellig op Tahrir’ meer reacties dan gemiddeld. Variërend van: “Volgens mij ben je aan een vakantie toe”, Je bent anders nooit zo cynisch” tot “Ik voel vermoeidheid… bijna berusting.”

Helemaal gelijk hebben mijn bezorgde lezers. Natuurlijk was het verhaal van vrijdag over Tahrir geen echt gezellig verhaal. Je kunt wel met honderdduizend mensen op een plein gaan staan roepen om van alles en nog wat. En allerlei prachtige leuzen scanderen als: ‘moslims en christenen zijn één.’ Maar als nog geen dag later blijkt hoe hol en waardeloos die uitlatingen zijn. Dan vraag ik me inderdaad af hoe zinvol deze bijeenkomsten eigenlijk nog wel zijn. En ja, dan ben ik wel aan een vakantie toe.

Ik maak me ernstig zorgen over het elan van wat hier in januari begon als een Volksopstand, die uiteindelijk heeft geleid tot het verdwijnen van president Mubarak en zijn boevenbende. Het begint er meer en meer op te lijken dat dit elan smoort in politieke ambities van anderen. De jongeren die de volksopstand jaren hebben voorbereid en, toen het momentum daar was, hebben uitgevoerd, worden bedankt voor de eer. Maar naar hen wordt nauwelijks nog geluisterd. Over hen wordt meewarig gesproken: ‘Ach, al dat jeugdig enthousiasme…’

Nu gaat Egypte weer over tot de orde van de dag. De oude orde wel te verstaan! Want met het dumpen van Mubarak en zijn kliek is het hoofd wel van het beest wel verdwenen, maar de romp leeft nog altijd voort. Met de parlementsverkiezingen van september op komst geldt voor bijna alle - politieke – groeperingen hetzelfde adagium: ‘Ieder voor zich en God voor ons allen (af alleen voor ons).’ En dat nou juist wat de jongeren die de volksopstand initieerden NIET voor ogen hadden.

Egypte lijkt inmiddels een weg te zijn ingeslagen waarvan terugkeer niet meer mogelijk is. Goede woorden en voornemens ten spijt, gaat een ieder nu voor z’n eigen kansen. De Moslim Broederschap riep in februari nog dat ze niet op de macht uit zijn. En meedoen aan de presidentsverkiezingen? Oh nee, geen kwestie van! (Dat geloofde ik toe al niet). En zie, eergisteren kondigden de Broeders aan dat een van hun prominente leiders, Abdel Moneim Aboul Fotouh, naar voren wordt geschoven als kandidaat voor het presidentschap. Op de vraag of dat niet een bedreiging is voor de eenheid van de natie, werd doodleuk geantwoord dat Kopten ook een presidentskandidaat naar voren kunnen schuiven. Ja, dat haal je de koekoek. In een land waar slechts 8% van de inwoners christen is, lijkt me dat een gotspe.

Het lange termijn geheugen in Egypte werkt niet best, maar ook het korte termijn geheugen is zorgelijk. Het aardige van geschiedenis is dat je er iets van kan leren. Misschien hebben ze geluisterd naar Maarten van Rossum, die beweert dat “we helemaal niks leren van de geschiedenis”.  

Aanvallen op Kopten

Want hoe kun je op vrijdag demonstreren tegen sektarisch geweld om vervolgens de volgende avond demonstrerende Kopten aan te vallen met stenen, fietskettingen en molotovcocktails? Bij de aanval van gisteravond zijn 2 Kopten om het leven gekomen en raakten er minstens 100 gewond. Gelukkig greep het leger nu wel sneller in. Was ook niet zo moeilijk, want ze zijn permanent gelegerd voor het gebouw van de Staatstelevisie.

Het ziet er naar uit, en dat roep ik helaas al maanden, dat het sektarisch geweld in de aanloop naar de parlementsverkiezingen in september, alleen maar zal toenemen. Of om met termen te spreken die de volksopstand typerende: ‘De geest is uit de fles’. En leger en overheid blijken niet instaat die geest van sektarisch geweld weer terug in de fles te krijgen.

Ja, daar wordt ik heel moe van. Maar veel meer nog: erg droevig. Give me a break!

Het was vooral weer gezellig op Tahrir

Enkele tienduizenden mensen verzamelden zich gisteren weer op het Tahrir-plein. Het was een bonte verzameling van demonstranten, gezinnen die er hun wekelijks uitje hebben gepland, allerhande prullaria en snackverkopers. Zonnetje erbij, een beetje wind en het is een feest om er te zijn. Oh ja, er zijn ook mensen die zich druk maken om vanalles. Dit keer zijn er op vrijdag lieden bijeen gekomen ter ondersteuning van de Palestijnse zaak en van de Nationale eenheid.

Vlagen van landen in revolutie

De imam van Omar Makram moskee, gaf een ontroerende vrijdagpreek over het belang van nationale eenheid. Duizenden demonstranten baden voor nationale eenheid, de bescherming van de 25e januari Revolutie en de eenheid en vrijheid van de Palestijnen. Veel demonstranten waren tot tranen toe geroerd. Ik vind het mooi hoor, maar heb toch ook nog vooral de beelden van de brandende kerk in Imbaba op het netvlies. Ik ben helemaal niet rancuneus, maar zo gauw vergeef ik ook weer niet wat ik daar heb gezien.

Anderen riepen premier Essam Sharaf op om de corruptie met harde hand te bestrijden. Weer anderen voegen daar aan toe dat Egypte zich zou moeten concentreren op de wederopbouw en het vormen van een nieuwe regering.

Op een andere hoek van het plein richten betogers zich op hulp voor Palestina, steun voor de oprichting van een Palestijnse staat, het beëindigen van het Israëlisch-Palestijns conflict en het beëindiging van het vredesakkoord met Israel.

"Palestina leeft in het hart van Egypte", scanderen de mensen in dit gedeelte van het plein.

Verderop roept men om de inwilliging van een aantal eisen, zoals: de snelle vervolging van degenen die verantwoordelijk zijn voor de sektarische spanningen; de vervolging van de afgezette president Hosni Mubarak en andere corrupte ambtenaren; ontslag van alle presidenten en ministers verbonden met het voormalige regime; het ontslag van de hoofden van gouverneurs die werden aangesteld door het verdreven regime; en de terugkeer van de politie in de straten.

Demonstranten juichten en sommige vrouwen begonnen spontaan te zingen toen werd aangekondigd dat de voormalige first lady, Suzanne Mubarak, voor 15 dagen de cel in moet in verband met een corruptie-onderzoek naar haar. Inmiddels weten we dat mevrouw Mubarak zelf het slechte nieuws heeft moeten bekopen met een hartaanval. Inmiddels is ze opgenomen in het zelfde ziekenhuis, in Sharm el Sheikh, waar haar man ook al ligt.

Verschillende politieke figuren namen deel aan het massale protest, zoals Mohamed Ali, lid van het uitvoerend bureau van de Moslim Broederschap; de islamitische geleerde Safwat Hegazy en Karima Al-Hifnawy, een van de oprichters van de Kefaya Beweging en lid van de National Association for Change (NAC).

Ali zei dat de Broederschap niets liever wil dan de Egyptische revolutie te beschermen en te nationale eenheid te ondersteunen.

Al-Hifnawy pleitte voor de terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen naar Palestina. Ze zei dat zij en andere politieke krachten zaterdag naar Gaza zullen gaan om daar de Palestijnen te ondersteunen en hulp te verlenen.

De demonstranten hingen een pop op in het midden van het plein, beschilderd met een blauwe ster, die Israël symboliseert. Een groep demonstranten onderstreept dit alles met de leus:"We zullen de Palestijnen nooit vergeten."

Een radicale student roept dat hij nog meer uitkijkt naar de dag dat een einde komt aan de staat Israel dan dat hij uitkijkt naar zijn eigen bruiloft.

Wanneer ik bij een groepje aansluit dat de student luid aanmoedigt, wordt me met grote stelligheid verteld dat de recente sektarische botsingen in Imbaba het werk zijn van Israëlische spionnen in Egypte. Maar waarom zou die dat doen? Om de aandacht af te leiden van het Palestijnse conflict!

Veel betogers beschuldigden de voormalige regime van het aanzetten tot de recente sektarische botsingen in Egypte tot instabiliteit en chaos te veroorzaken.

Ik slenter nog even over het plein, kijkend en luisterend naar alle leuzen en kreten die er klinken. Ik noteer ze in een blocnootje:

"We moeten ons verenigen als moslims en christenen.”

"We moeten geen leugens of misleidende informatie geloven, die ons zou kunnen verdelen."

"De meest krachtige wapen tegen onze revolutie is sektarische strijd."

Mensen werden uitgenodigd om berichten te schrijven op de banners zoals:

"Egypte is voor alle Egyptenaren."  

"Religie is voor God en de natie is voor iedereen."

Ondertussen houden een paar duizenden Kopten een open sit-in in de voorkant van het nabijgelegen gebouw van de Staatstelevisie. Demonstranten scandeerden:

"Hef je hoofd omhoog, omdat je Kopt bent."

"Onze eisen zijn dezelfde als de mensen in Tahrir-plein, wij pleiten voor gelijkheid en nationale eenheid."

"Het enige wat christenen willen is naar de kerk kunnen gaan en veilig bidden, zonder te worden aangevallen."

De demonstranten eisten dat veldmaarschalk Hussein Tantawi, het hoofd van de Hoge Raad van de Strijdkrachten een ontmoeting met hen heeft om te spreken over hun problemen en wensen.

Ik heb nog een Palestijns vlaggetje gekocht. Voor m’n verzameling. En kocht een ijsje.

Het was weer reuze gezellie. Maar vraag me oprecht af hoe zinvol dit alles nog is.

Wet 'gelijke behandeling' in de maak

De Egyptische premier Essam Sharaf kondigde woensdag aan dat de discriminerende beperkingen voor de bouw van kerken zullen worden opgeheven. Op die manier probeert de minister-president de onrust in zijn land te sussen.

Een vrome wens

Na de heftige protesten van kopten deze week tegen een aanval op hun kerk in Caïro en de wereldwijde aandacht voor dit sektarisch geweld moest de Egyptische overheid wel met een reactie komen. Woensdag kondigde premier Essam Sharaf aan dat de discriminerende wetten tegen kerken in Egypte worden afgeschaft Er komt een uniforme code voor de bouw van moskeeën en kerken.

Essam Sharaf gaf aan binnen dertig dagen met een concreet wetsvoorstel te komen. Voor de wet feitelijk in werking kan treden moet nog een lange weg worden gevolgd. In een vergadering met de ministers van Justitie, Lokale Ontwikkeling en Binnenlandse Zaken heeft Sharaf besloten een nationaal comité in het leven te roepen dat zo snel mogelijk moet komen met nieuwe wetsvoorstellen. Het comité zal ook een antidiscriminatiewet moeten ontwerpen die iedere vorm van discriminatie tussen Egyptische staatsburgers verbiedt.

Beide wetsvoorstellen zullen in overeenstemming moeten zijn met de grondwet zoals die door de Hoge Raad van de Strijdkrachten, na een referendum in maart, is vastgesteld. Het comité zal zich met name concentreren op efficiënte oplossingen voor de groeiende sektarische spanningen in Egypte.

Al decennia voeren Egyptische kopten een felle strijd over kerkbouw. De huidige wet uit 1934 wordt vaak aangehaald als bewijs van de discriminatie van kopten, omdat deze meer beperkingen oplegt aan de bouw van kerken dan van moskeeën. Er is zelfs officiële toestemming nodig om een kerk te renoveren, hoe klein die ook is.

Premier Sharaf besprak verder met de ministers de resultaten van een onderzoek dat werd ingesteld naar het recente geweld tegen christenen in Alexandrië, Soul in Helwan, Moqattam, Abu Qurqas in Minya en de laatste aanvallen op de twee kerken in Imbaba in Caïro van zaterdag. De ministers spraken af dat alle kerken die werden gesloten na de problemen in Imbaba weer zullen worden geopend en dat beschadigde kerken worden hersteld. Ten slotte spraken de ministers over een verbod op het gebruik van religieuze slogans tijdens de campagnes voor de parlementsverkiezingen en een verbod op demonstraties in de directe omgeving van kerken en moskeeën.

Met dit pakket van maatregelen probeert de overgangsregering de nationale eenheid te bewaren en sektarische spanningen, die een bedreiging vormen voor de nationale veiligheid van het land, te voorkomen. Het lijkt er dus toch op dat de Egyptische regering de groeiende kritiek op haar beleid serieus neemt.

In een ontmoeting met een delegatie van koptische demonstranten zei Sharaf dat er hard zal worden opgetreden tegen degenen die aanzetten tot haat en discriminatie.

Voor vandaag is er na het vrijdagmiddaggebed weer een grote demonstratie georganiseerd. Centraal thema zal de eenheid van alle Egyptenaren zijn. Maar die uitingen van godsdienstige verbroedering hebben we in de weken na de revolutie vaker gezien. Ze hebben de uitbarstingen van sektarisch geweld niet kunnen voorkomen.

Alles hangt af van een daadkrachtige aanpak door de legerleiding en de overgangsregering. Hun weifelende optreden van de afgelopen weken heeft geleid tot een forse toename van geweld en chaos. Die chaos speelt de restanten van het oude regime in de hand. Daarom moest de huidige regering wel iets ondernemen om haar greep op samenleving niet te verliezen. Langs de ingeslagen weg naar democratie wachten immers veel struikrovers op hun kansen om toe te slaan.

Salafisten brengen Militairen in Egypte in verlegenheid

Met het toegenomen sektarische geweld van extreme salafistische moslims neemt ook de kritiek op de Opperste Raad van de Strijdkrachten (SCAF) en de overgangsregering toe. Hen wordt verweten dat ze radicale islamitische stromingen niet beoordelen volgens wetten, die voor anderen wel gelden. Dit is niet goed voor de geloofwaardigheid van de SCAF en de overgangsregering. De door hen tot nu toe gebruikte strategieën kunnen alleen maar leiden tot meer spanningen en problemen.

De gewelddadigheden van afgelopen zaterdag in Cairo ontstonden nadat een groep salafistische moslims had geprobeerd om in te breken in een Koptische kerk. Bij de gevechten die daarop uitbraken bestookten de partijen elkaar met stenen en molotovcocktails. Ook werd er geschoten. De droeve eindbalans was ten minste 12 doden, meer dan 200 gewonden en een uitgebrande kerk.

Het was de meest gewelddadige botsing tussen moslims en christenen sinds het aftreden van president Mubarak in februari. Velen beschuldigen de aanhangers van het oude regime ervan salafisten te gebruiken om dit soort conflicten uit te lokken. Anderen zeggen dat het sektarisch geweld juist het gevolg is van een gebrek aan openbare orde en een diepgewortelde cultuur van intolerantie in Egypte.

Volgens de legerleiding zijn er duidelijke bewijzen dat er sprake is van een complot om het land in een burgeroorlog storten. Daarvoor worden provocaties en sektarische conflicten gebruikt. De krachten achter het complot moeten gezocht worden in kringen van aanhangers van het oude regime. Met het verspreiden van chaos proberen zij de ‘revolutie’ te saboteren.

Om haar geloofwaardigheid niet verder kwijt te raken zou het leger alle voorgaande sektarische misdaden moeten onderzoeken en de schuldigen bestraffen. Ook zou het leger zich meer moeten inzetten voor de bescherming van de vrijheid van geloof van alle burgers.

Begin maart nog werden radicale salafisten beschuldigd van het slopen van een kerk in Atfeeh, iets ten zuiden van Caïro. In plaats van de schuldigen op te pakken en te berechten, probeerde het leger de sektarische spanningen te beteugelen door de gezaghebbende Salafi Sheikh Mohamed Hassan naar het stadje te sturen om er een vreedzame coëxistentie te prediken.

Medio april werden salafisten opnieuw beschuldigd van het aanzetten tot oproer en geweld. Dit keer in de stad Qena in de Opper-Egypte. De demonstranten blokkeerden tien dagen de belangrijkste spoorlijnen naar de stad uit protest tegen de benoeming van een christelijke gouverneur. Uiteindelijk bezweek de overgangregering en besloot het mandaat van het nieuwe gouverneur voor drie maanden op te schorten.

Ook na andere incidenten gaf de militaire raad de voorkeur aan een informele verzoening tussen radicale moslims en christenen boven het arresteren en berechten van de daders.

Wat zaterdag in Imbaba gebeurde is een test voor de Hoge Raad van de Strijdkrachten om te laten zien dat zij de wet toe passen en stevig optreden tegen agressors in plaats van hun toevlucht te nemen tot verouderde oplossingsmethoden.

Na het geweld in Imbaba worden de militaire nu gedwongen hun strategie te wijzigen. Ze hebben in middels aangekondigd dat de ongeveer 190 verdachten die werden gearresteerd zijn overgedragen aan de militaire aanklager. Bovendien wordt het leger gedwongen een duidelijk standpunt in te nemen tegenover de salafisten.

De wortels van het salafisme liggen in het Saoedi-wahhabisme, dat in de 18e eeuw ontstond op het Arabische schiereiland. Sinds de jaren ‘70, werden hun fundamentalistische ideeën ook populair in Egypte. Egyptenaren die werkten in de Golf en terug keerden naar Egypte hebben ook bijgedragen de verspreiding van deze ideeën .

Tijdens het bewind van Mubarak hebben de salafisten zich onopvallend gedragen en hielden zij zich buiten de politiek. Tijdens 25 januari ‘revolutie’, beweerden Salafi geleerden zelfs nog dat deelnemen aan de opstand on-islamitisch en ze verboden moslimjongeren zelfs te deelnemen aan de opstand.

Veel politieke waarnemers beweren dat de plotselinge opkomst van salafisten wordt geregisseerd door Saoedi-Arabië en erop gericht is de Egyptische revolutie te breken uit vrees voor een revolutie op eigen bodem.

De  salafisten vormen een ernstige bedreigen voor wankele schreden op weg naar democratie. Als de legerleiding er in zal slagen ze stevig aan te pakken kan het rekenen op de steun van de middenklasse en de intelligentsia.

Sinds Mubarak aftrad, heeft het leger steeds gezegd zich in te zullen zetten voor de invoering van een burgerlijke democratie. Sceptici zijn echter bang dat de SCAF alsnog met een eigen presidentskandidaat op de proppen zal komen, vlak voor de presidentsverkiezingen van december.

Salafitische groepen zijn niet alleen een bedreiging voor de politiek stabiliteit, maar ook voor de natie als geheel. Men kan echter van de militairen niet verwachten dat zij de huidige problemen oplossen. Het leger is immers niet opgeleid om landelijke politiek te bedrijven.

Gamal El-Banna: salafisten begeven zich buiten de traditie van de Profeet.

De gezaghebbende Islamitische geleerde El-Banna, en vooraanstaand lid van de Moslim Broederschap, zegt dat de salafisten ver afstaan van de waarden en normen van de profeet Mohamed. Hij verwacht nog grote problemen voor de Moslim Broederschap, nu na de oprichting van haar politieke partij.

Gamal El-Banna

Gamal El-Banna heeft scherpe kritiek op lieden die hij beschrijft als "salafisten", want uit hun hele manier van praten en hun manier van denken blijkt dat zij niet beseffen welke eeuw het is. Met name de wijze waarop zij afgelopen zaterdag van zich hebben doen horen in Cairo, waar zij een Koptische kerk aanvielen en in brand staken, heeft volgens El-Banna niet te maken met wat de islam van de gelovigen vraagt. Hij noemde de aanval op de kerk een volstrekt immorele en onacceptabele daad.

Op een conferentie eergister, georganiseerd door de Ain uitgeverij in Alexandria, legde El-Banna uit dat salafistische leiders dure auto's rijden, high-tech computers gebruiken en in paleisachtige huizen wonen, maar zijn zich niet bewust van de regels van hun tijd.

In zijn sarcastisch commentaar op de salafistische beweging zegt El-Banna dat ze met "bewering dat oren die als straf moet worden gesneden en heiligdommen van andere godsdiensten die vernietigd mogen worden, een karikatuur maken van de islam”.

El-Banna ging verder door hun aanspraken op de legitimiteit in twijfel te trekken, volgens hem beweren de salafisten wel in de traditie van de profeet en zijn metgezellen te staan, maar dat blijkt noch uit hun ethiek noch uit gedachtegoed.

In zijn toespraak richtte hij zich ook tot de Moslim Broederschap. De geleerde, de broer van de stichter van de Broederschap Hassan El-Banna en oom van de ook in Nederland bekende Tariq Ramadan, verwacht dat hun nieuwe politieke partij ‘vrijheid en rechtvaardigheid’ uiteindelijk zal resulteren in scherpe meningsverschillen en verdeeldheid binnen de Broederschap. En dat zal op den duur leiden tot een kloof tussen de politieke partij van de Broederschap en de Broederschap zelf.

In antwoord over een vraag over de groepering Al-Jamaa al-Islamiya (Islamitische Groepering), zegt El-Banna dat hun leden zijn trouw aan hun zaak, maar dat zij het juiste spoor hebben verlaten en helaas hebben besloten om hun toevlucht te zoeken in geweld. “Ze hebben nu geweld afgezworen en keren terug naar hun oude pad. Maar voor hoe lang? De toekomst zal het leren.”

En weer zijn de Kopten het slachtoffer van geweld

Donkere wolken pakken zich samen boven het postrevolutionaire Egypte. En met name boven het christelijk deel der natie. Het sektarisch geweld in Egypte, dat  sporadische voorkwam vóór de  januari revolutie, lijkt nu aan de orde van de dag. En weer zijn Kopten in Egypte het slachtoffer.

Brandende St. Mena kerk in Imbaba, Cairo

Zeker 12 mensen zijn gedood en meer dan 200 raakten gewond toen er zaterdagnacht ernstige rellen uitbraken de wijk Imbaba in Caïro. Daar bestormden boze moslims, voor het overgrote deel bestaande uit salafisten de St. Mina Kerk.

Imbaba is een zeer arme buurt op de westelijke oever van de Nijl in Cairo. Het is een doolhof van smalle steegjes en een wijk die voornamelijk wordt bewoond door vrome moslims mensen Zuid-Egypte.

Zaterdagnacht trok een woedende menigte moslims, aangevoerd door extremistische salafisten op naar de St. Mina kerk. De menigte beweerde dat in de kerk een vrouw, die zich onlang tot de islam bekeerde, stegen haar wil werd gevangen gehouden.

De moslimmassa dreigde niet eerder te vertrekken voor ze zou worden vrijgelaten.

De in en rond de kerk aanwezige Kopten vormden een menselijk schild rond de kerk om die te beschermen tegen de oprukkende massa. Al snel liep de confrontatie geheel uit de hand. Van beide zijden werd geschoten en met brandbommen en stenen gegooid. Enkele van de brandbommen werden in de kerk gegooid en in een mum van tijd stond de kerk in lichterlaaie. Vlammen sloegen hoog uit de ramen en meubels werden op de trottoirs gesmeten. Lang bleef onduidelijk of het gebouw wel leeg was, het was namelijk niet duidelijk wanneer de laatste kerkgangers waren ontvlucht.

Ook een andere kerk in dezelfde wijk werd in brand gestoken. De politie, het leger en de brandweer kwamen pas ruim een uur naar het uitbreken van de brand ter plaatse. Dit tot grote woede van de Kopten. Voor hen tevens weer het bewijs dat de overheid vrijwel niets doet om christenen en hun bezittingen te beschermen.

Essam El-Erian, woordvoerder van de Moslim Broederschap, haastte zich met de mededeling dat “we hard moeten optreden tegen dit soort geweld. We moeten door deze lieden niet laten verpesten wat we bereikt hebben in tijdens de januari revolutie.” Want volgens hem "toont het Imbaba incident duidelijk aan dat er nog steeds mensen achter de schermen proberen om het sektarische in Egypte aan te wakkeren.” Velen gaan er vanuit dat deze mensen behoren tot de, inmiddels ontmantelde, National Democratische Partij (NDP), en nog steeds vastbesloten om middels het creëren van onrust en chaos de revolutie om zeep te helpen.

Ook een Koptische journalist en schrijver, beaamde de woorden van El-Erian, door er op te wijzen dat wat in de lokale media wordt aangeduid met “de contrarevolutie,” uit de koker komt van de overblijfselen van de voormalige NDP. "Wie weet hebben de gevangenen in Tora-gevangenis mobiele telefoons," voegde hij er sarcastisch aan toe. Daarmee insinuerend dat verschillende voormalige hooggeplaatste NDP ambtenaren vanuit de gevangenis  zouden kunnen communiceren met de buitenwereld om chaos te organiseren.

Verder is het ook zeker geen toeval geen toeval dat deze jongste uitbarsting van geweld tegen de Kopten plaatsvond net op het moment dat premier Essem Sharaf een buitenlandse reis zou gaan maken. Vanwege het uitbreken van het geweld tegen de Kopten heeft hij die reis echter afgelast.

De botsingen in Imbaba komen bijna een maand nadat Kopten twee werden gedood en vijf gewond raakten in Minya, 260 kilometer ten zuiden van Caïro, na een ruzie tussen een moslim en een Koptische familie over de aanleg van een verkeersdrempel.

En twee maanden geleden nog werd een Kerk in Helwan, Cairo, door moslims in brand gestoken als reactie op een liefdesrelatie tussen een jonge moslim vrouw en een jonge Koptische man.

Protesterende Kopten voor gebouw Egyptische RTV

In antwoord op massale sektarische geweld in Imbaba, zijn Kopten gisteren uit protest een demonstratie begonnen voor het gebouw van de Staat Televisie. De belangrijkste eisen van de demonstranten zijn de berechting van de daders van de aanslagen op de kerk in Alexandrië, van de kerk in Soul en van de twee kerken in Imbaba op zaterdagavond.

Men vraagt zich hardop af waarom het militair leiderschap niet in staat is op te treden tegen deze aanvallen. En waarom het leger niet genoeg doet om de onderliggende oorzaken van deze spanning aan te pakken.

De Kopten zongen leuzen tegen veldmaarschalk Tantawi, het hoofd van de Opperste Raad van de Strijdkrachten: "We willen het aftreden van maarschalk Tantawi!” Veel van de demonstranten houden de militairen verantwoordelijk voor de gewelddadige sektarische aanvallen, omdat ze de verantwoordelijken van eerdere kerkbranden niet hebben gearresteerd.

Intussen klagen Christenen in Egypte meer steen en been over hun oneerlijke behandeling. Vooral waar het gaat over de regels voor kerkbouw. Het is veel gemakkelijker een vergunning te krijgen om een moskee te bouwen dan voor een kerk.

“Ik ben hierheen gekomen om het leger te vragen om ons te beschermen,” aldus een van de demonstranten. “Ze willen ons niet meer in dit land. Maar waar moeten we heen? Ik ben bang voor mijn vrouw en kinderen.”

Salafistisch geweld neemt toe: nu weer een kerk in brand

Minstens 10 mensen zijn zaterdagnacht gedood na sektarisch geweld in Cairo, Egypte. Dit alles naar aanleiding van een conflict om een christelijke vrouw die zich naar verluidt had bekeerd tot de islam.

Interreligieuze relaties veroorzaken steeds meer spanningen in Egypte, waar het volgens de wet verboden is dat christenen en moslims met elkaar trouwen. Op een bevolking van ruim 80 miljoen mensen maakt de christelijke minderheid slechts 8% van de bevolking uit.

De strijd is de zoveelste test voor de militaire heersers van Egypte die steeds meer moeite hebben om recht en orde te herstellen, nadat president Hosni Mubarak in een volksopstand in februari werd gedwongen om af te treden.

Koptische kerk in brand

Gisteravond laat verzamelden zich ongeveer 500 conservatieve islamisten, bekend als salafisten, bij de Sint Mina kerk in de buitenwijk van Caïro Imbaba. Ze eisten de ‘uitllevering’ van een vrouw, waarvan ze beweerden dat ze zich heeft bekeerd tot de islam.

Een ruzie volgde tussen kerk bewakers en buren enerzijds en de salafistisch tuig anderzijds. De botsing zich mondde uit in een geweldadige confrontatie waarin de twee partijen elkaar beschoten en met brandbommen en stenen gooiden.

Autoriteiten stuurde uiteindelijk, veel en veel te laat, een grote leger- en politiemacht in, ondersteund door pantservoertuigen, naar het gebied. Het leger vuurde schoten in de lucht en gebruikte traangas aan beide partijen te scheiden. Zonder veel succes echter.

Daarbij vielen meer dan 10 doden en bijna 200 gewonden. Later werd ook nog een andere kerk in hetzelfde gebied in brand gestoken en zwaar beschadigd.

De Grootmoefti van Egypte Ali Gomaa riep op tot kalmte. "Alle Egyptenaren moeten schouder aan schouder gaan staan en proberen conflicten te voorkomen." Hij drong er verder bij de militaire raad op aan het geweld te stoppen met het oog de veiligheid van Egypte.

Christenen klagen al veel langer over oneerlijke behandeling, zoals de aanvragen voor het bouwen van nieuwe kerken. Daar waar dit voor moslims vrij eenvoudig is.

Vorig jaar liep de sektarische strijd steeds verder op. Moslims en christenen streden tijdens de zogenaamde 'revolutie' nog zij aan zij tijdens de protesten die tot de val Mubarak hebben geleid. Maar die eenheid lijkt nu voorgoed verdwenen. Inmiddels protesteren een paar duizend Kopten voor het gebouw van de TV en Radio in Cairo. Gewonden worden afgevoerd met ambulances van de overheid. Het gerucht gaat: direct naar de gevangenis. Kopten sturen nu hun eigen ambulances. En zo glijdt Egypte weer langzaam af naar de situatie van voor 25 januari. Dit land kan (nog) niet zonder sterke overheid. En het leger lijkt de grip steeds meer te verliezen. Zwaar weer voor op komst dus. 

Alles bijelkaar een somber en zorgelijk beeld. En ik meen dat het ergste nog moet moet komen. Zeker als de extreem gewelddadige salafisten niet worden gestopt. 

Cairo vandaag: vier protesten

Vandaag vier afzonderlijke protesten in verschillende delen van Cairo. In demonstraties van Salafisten, pro-Palestina activisten, Kopten en van aanhangers van de Arabische revoluties.

Het eerste protest werd gehouden door 300 salafisten, die marcheerden naar de Nour moskee in de wijk Abbasiya om hun woede over de moord op Al-Qaeda-leider Osama Bin Laden door de Amerikaanse strijdkrachten kenbaar te maken. Later verzamelde zich ook nog een kleine honderd man(!) bij de ingang van de straat die toegang geeft tot de Amerikaanse Ambassade. Deze was uit voorzorg door tanks en pantservoertuigen van het Egyptische leger gebarricadeerd.

Protesters near American Embassy in Cairo

Ruim 300 pro-Palestijnse demonstranten hielden een demonstratie voor de Israëlische ambassade in Giza. Het protest daar werd georganiseerd door het comité ‘de 3e Palestijnse Intifada’.

Honderden betogers verzamelden zich wederom op het Tahrir-plein vandaag om te vragen om solidariteit met de Arabische revoluties in Libië, Jemen, Syrië en Bahrein. Het protest was georganiseerd door de 25e januari Revolutie Jeugd en andere politieke partijen.

Het vierde protest was een betoging van drieduizend Kopten aan de voorkant van de Koptische St. Markus kathedraal in Abbasiya. Ze hadden zich daar verzameld om de kathedraal te verdedigen tegen mogelijke aanvallen door Salafisten. Maar het bleef rustig bij de kathedraal.

Kathedraal Koptische paus omgetoverd tot vesting

De zaak rond de – zogenaamde - ontvoering van twee Koptische vrouwen wordt nu ook in de gerechtsbankjes uitgevochten. Gisteren is de Koptische priester Agabious uit het Mawas klooster gehoord. De Koptische kerk wordt ervan beschuldigd de twee vrouwen tegen hun wil op een geheime plaats vast te houden. Het verhoor is onderdeel van een diepgaand onderzoek dat naar deze zaak is ingesteld.

De twee waren, volgens de geruchten, de echtgenotes van Koptische geestelijken en wilden daarvan scheiden. Daartoe bekeerden zij zich tot de islam, omdat daar echtscheiding wel is toegestaan. Daarop zou de Koptische kerk, in opdracht van paus Shenouda III zelf, de twee vrouwen hebben ontvoerd en op een geheim plaats hebben ondergebracht.

Volgens de advocaat van de kerk zijn erg geen beschuldigingen tegen de Kerk geuit, maar is de kerk gevraagd om informatie te geven over de verblijfplaats van Shehata, een van de vrouwen in kwestie. Hij voegde er nog aan toe dat het onderzoek dus niet gaat over de omstreden bekering tot de islam van de vrouw(en), maar alleen gaat over haar verblijfplaats.

Shehata verdween vorig jaar juli. Koptische activisten beschuldigden moslims van haar ontvoering en de daaropvolgende gedwongen bekering tot de islam. Vijf dagen later werd teruggevonden in het huis van een vriend die haar tijdelijk had opgevangen nadat zij vrijwillig haar man na een heftig conflict vrijwillig had verlaten. De Koptische Kerk heeft de bekering van Shehata tot de islam altijd ontkend.

Sindsdien protesten moslims in een aantal moskeeën en roepen op tot vrijlating Shehata. Daarbij houden ze vast aan hun stellige overtuiging dat de kerk haar tegen haar wil vasthoudt in een klooster ergens in Opper Egypte.

Onder druk van al deze spanningen zijn de veiligheidsmaatregelen rond de St. Markus Kathedraal in Abbasseya verder opgevoerd. Met name voor vanavond, wanneer paus Shenouda III zijn tweewekelijkse preek-op-woensdag houdt, is de kathedraal omgetoverd tot een vesting. Er schijnen serieuze aanwijzingen dat kerken in Egypte het doelwit kunnen zijn van Al-Qaeda terroristen. Al-Qaeda werd ook al eerder verdacht van de aanslag op de Qiddissine kerk in Alexandrië op 1 januari van dit jaar. Bij de opening van de archieven van de geheimediensten, na de opstand van 25 januari, is echter gebleken dat het oude regime zelf achter deze aanslag zat. Ze wilden hiermee sektarische spanningen aanwakkeren om daarmee hun eigen controlerende positie te verstevigen.  

Strijdkrachten Egypte waarschuwen tegen oproepen tot sektarisch geweld

De Hoge Raad van de Strijdkrachten (SCAF) heeft dinsdag gewaarschuwd tegen meerdere internet-websites en Facebook pagina's die zouden kunnen aanzetten tot sektarisme in Egypte.

Het is de eerste keer dat er op deze wijze, zo openlijk, wordt gewaarschuwd tegen het stoken in de relatie tussen moslims en christenen. Op haar officiële Facebook-pagina, zei de SCAF dat er “op Facebook en internet een aantal pagina’s zijn gevonden die aanzetten tot sektarisme en geweld met het doel het land te destabiliseren."

Volgens de verklaring worden deze websites beheerd vanuit het buitenland. Er wordt er bij Egyptenaren op aangedrongen niet te luisteren naar dit soort geruchten die sektarisch geweld proberen aan te wakkeren.

In dezelfde verklaring ontkende de SCAF recente berichten over arrestaties van mensen die betrokken waren bij de 25e januari revolutie. De krijgsmacht benadrukt nog eens dat ze er alles aan zal doen om de revolutie veilig te stellen en er voor te zorgen dat de doelstellingen ervan gerealiseerd zullen worden.

Zo kan het niet bedoeld zijn!

Soms lijken uitspraken gedaan in het verleden vandaag – nog – meer zeggingskracht te hebben als op het moment dat ze werden uitgesproken. Zo ook met deze bekende uitspraak van Martin Luther King Jr.:

”I will mourn the loss of thousands of precious lives, but I will not rejoice in the death of one, not even an enemy. Returning hate for hate multiplies hate, adding deeper darkness to a night already devoid of stars. Darkness cannot drive out darkness: only light can do that. Hate cannot drive out hate, only love can do that.”

Maarten Luther King Jr.

 “Ik zal treuren om het verlies van duizenden kostbare levens, maar ik zal me niet verblijden over de dood van één mens, zelfs niet van een vijand. Wanneer je haat vergeldt met haat, vermenigvuldigt haat,  en voegt meer duisternis toe aan een nacht die al verstoken is van sterren. Duisternis kan geen duisternis verdrijven: alleen licht kan dat doen. Haat kan geen haat verdrijven, alleen liefde kan dat doen.”

En terwijl vele tienduizenden Amerikanen op TV uitbundig de dood van hun grote vijand Osama Bin Laden vierden, drong zich bij mij de gedachte op dat dit toch niet een heel gepaste reactie is voor een zogenaamd christelijke natie. Ja, kun je dan zeggen: da’s toch logisch, die mensen moeten hun gevoelens kunnen uitten. Zo gaat dat nu eenmaal. Maar dan denk ik alweer: dat zal allemaal wel zo wezen, dat het zo hoort. Haat kan geen haat verdrijven. Bij mij wil dat er niet in. Zo kan het niet bedoeld zijn!

“Oh God, maak dan dit nieuws niet waar is!”

Gisteren werd het wereldnieuws volledig in beslag genomen door de dood van Osama Bin Laden. De Al Qaida-leider werd zondag gedood in een vuurgevecht met Amerikaanse troepen. Op televisie waren beelden te zien van feestende Amerikanen. Uitzinnige mensen op straat alsof, zojuist een wereldkampioenschap was behaald. In de Arabische wereld werd in eerste instantie lauw gereageerd op de dood van Bin Laden.

In de straten van Cairo gonst het al vroeg van de geruchten over de dood van Bin Laden. Velen konden niet geloven Osama bin Laden dood is. Maar het verdriet overheerst. Een man in een koffiehuis kijkt naar de TV en verzucht: “Oh God, maak dat dit nieuws niet waar is... God vervloeke Obama.” Totdat het nieuws werd bevestigd door al-Fafr, de officiële website van al-Qaida.

Zijn dood is een symbolische klap voor het wereldwijde militante netwerk. Dat echter direct waarschuwt dat het niets zal veranderen aan de strijd tegen de westerse machten. “Osama kan gedood worden, maar zijn boodschap van jihad zal nooit sterven. Zijn dood zal uiteindelijk een zegen voor ons zijn,” aldus een van de site van een militante islamitische groepering.

Dit soort sites zijn voor militante islamisten altijd een belangrijkste middel geweest om berichten van Bin Laden door te geven aan alle al-Qaida-leden. De rol die deze sites spelen is te vergelijken met de rol van Facebook en Twitter tijdens de Arabische revoluties van begin 2011. En is daarmee een cruciaal medium geworden.

“Waarom kunnen mensen niet toegeven dat hij is vermoord?” vraag een al-Qaida leider zich op TV af. “Hij is een mens, geen profeet. Er komt een andere man in zijn plaats. Zo eenvoudig is het.”

De uitbundige feestelijkheden in Amerika roepen de nodige irritaties op. “Laat ze maar feest vieren, zij vieren hun eigen einde.”

Moslim Broeders: Uit, In, Uit, ….

De Moslims Broederschap in Egypte doe me erg denken aan het mannetje in het weerhuisje dat wij vroeger thuis hadden. De ene dag in het huisje, de andere dag er buiten, en een dag later weer erin. Met het weer in Egypte zit het wel goed, da’s stabiel. Maar met de Broeders is wat loos. Die roepen de ene dag dit en de andere dag het tegenovergestelde. Is dat een slimme, vooropgezette tactiek. Ik kan het bijna niet geloven.

Een van de meest bekende uitspraken van de eerste CDA lijsttrekker en premier, Dries van Agt, is: “We buigen niet naar links, we buigen niet naar rechts, we gaan dwars door het midden.” Misschien dat de Moslims Broeders daar nog iets van kunnen leren.

Kon ik eergisteren nog uit de mond van een van de voormannen van de Broeders optekenen dat ze zeker gaan deelnemen aan de eerste Nationale Conferentie voor politieke krachten in Egypte op 7 mei as., gisteren werd dat weer met kracht tegengesproken. 

Aan deze conferentie zullen ruim 2500 jongeren deelnemen. Zij zullen met name van gedachten wisselen over het thema van de “burgerlijke staat.” En is gericht op het bewaken en uitbouwen van de verworvenheden van de 25 januari revolutie. Want de doelstellingen daarvan zijn nog lang niet allemaal bereikt.

Een van de organisatoren van de conferentie, Mamdouh Hamza, die eerder de Broederschap opriep de conferentie bij te wonen, zei in een verklaring gisteren dat hij nog steeds voor de deelname van de Broederschap is aan de conferentie. Maar dat Broederschap voorman Essam al-Erian, die eerder deze toezegging deed voor z’n beurt heeft gesproken. De kwestie ligt nu weer op tafel bij het hoofdbestuur.

Hamza melde verder de bevestiging van deelname aan de conferentie te hebben ontvangen van drie potentiële presidentskandidaten: Amr Moussa, Hisham al-Bastawisi en Hamdin Sabahi.  Ze wachten nog steeds op een reactie van Mohamed ElBaradei.

Volgens Hamza zullen op de conferentie vier belangrijke kwesties aan de orde komen. Waaronder de fundamentele beginselen van de toekomstige grondwet en ideeën over de ontwikkeling en sociale rechtvaardigheid van het land. De afgevaardigden zullen ook strategieën bespreken tot het verenigen van de politieke en nationale krachten in de voorbereidingen naar de komende parlementsverkiezingen van eind september dit jaar.

Het vierde en belangrijkste punt is volgens Hamza, de vorming van een “civiele Raad” die het land moet leiden tijdens de overgangsperiode om de macht van de Hoge Raad van de Strijdkrachten over te dragen aan het nieuw verkozen parlement.

Allemaal heel belangrijke thema’s. Maar niemand weet, tot 7 mei, of de Moslim Broeders bereid zijn hun verantwoordelijkheid te nemen door deel te nemen aan de Conferentie voor een Nationale Dialoog.

Slafisten willen van Egypte moslim staat maken

Het geluid van de meer radicale islamitische Salafisten wordt met de dag indringender. Gisteren zijn duizenden Salafisten na het vrijdaggebed op drie plaatsen in Cairo de straat opgegaan om hun eisen kracht bij te zetten. Naast negen andere eisen is hun belangrijkste eis is dat Egypte zo snel mogelijk een islamitische staat moet worden. Dat is niet nieuw. Maar de wijze waarop zij hun eisen naar buiten brengen wel. En dat is zeer verontrustend.

Demonstranten tonen namen van vrouwen: Camelia en Wafa

De protesten van gisteren vonden plaats op het Ramses Square voor de Fatah moskee tegenover het Centraal Station. De tweede voor Noor moskee in Abbasseya en de derde op Ramses Street.

Ronde de demonstraties (officieel zijn alle demonstraties verboden) was opvallend veel politie en leger op de been.

De betogers eisen ondermeer de vervolging van de Koptische en de vrijlating de (ex)echtgenotes van twee priesters die zich tot de islam bekeerd zouden hebben. Volgens geruchten zijn de vrouwen door de kerk ontvoerd en worden zij ergens in een klooster vastgehouden. Daarvoor moet de Koptische paus dus vervolgd worden. De demonstranten willen dat het geschil in een gesprek tussen Sheikh Hafez Salama en het ministerie van Religieuze Zaken zo snel mogelijk wordt opgelost.

Duizenden Salafisten voor de Fateh moskee maakten ook duidelijk dat ze lid zijn van de “Coalitie ter ondersteuning van nieuwe moslims.” De demonstranten riepen op tot het stichten van een islamitische staat en voegden daaraan toe dat zij het plein voor de Noor moskee niet zouden verlaten voordat hun eisen zijn ingewilligd. Afgelopen nacht was het plein echter geheel verlaten, terwijl hun eisen vast nog niet waren ingewilligd. In Egypte wordt tot nu toe nogal luchthartige gereageerd op deze Salafistische uitingen. Het lijkt mij daarentegen toch verstandiger deze groepering serieus te nemen, voor het te laat is.

Journalisten betrapt bij de Syrische grens

Ik vond vanmorgen tussen mijn tweets een bericht van collega journalist

janeikelboom Jan Eikelboom

Vannacht samen met @EsmeraldavBoon als journalist betrapt bij de Syrische grens en gedeporteerd. Nu terug op vliegveld istanbul #flinkbalen

Heb natuurlijk gevraagd of ze nu echt hadden gedacht Syrie in te komen. Maar gelijk hebben ze: het is natuurlijk altijd de moeite waard het te proberen!

Een andere collega woont en werkt in Syrie. Ik vroeg me bezorgd af hoe het hem vergaat. Hij antwoordde: “Het gekke is dat hier in Damascus iedereen doet of er niets aan de hand is. Een vriend vertrouwde me enkele dagen geleden toe "niemand weet wat zich precies in Daraa afspeelt".

Enkele weken geleden kreeg ik de schrik van mijn leven. Om 02.00 uur in de nacht werd er keihard op mijn deur gebonst. Het bleken zeven lui van de veiligheidsdiensten te zijn die al mijn papieren en mijn computer hebben onderzocht. Sindsdien vraag ik de krant om mijn naam niet meer te vermelden. Verder wordt ik bijna achtervolgd door Nederlandse omroepen die mij telefonisch willen benaderen. Dat weiger ik pertinent want het is veel te gevaarlijk.”

Misschien achteraf toch maar beter dat Jan en Esmeralda veilig in Istanbul zitten.

Moslim Broeders doen toch mee in Nationale Dialoog

De Moslim Broederschap heeft eieren voor haar geld gekozen en heeft gisteren aangekondigd terug te komen op hun eerdere beslissing. Ze wil nu toch deelnemen aan Egypte's Nationale Dialoog. Ook roept ze andere moslimgroeperingen op om deel te nemen aan deze eerste nationale conferentie in Egypte.

Deze Nationale Dialoog is bedoeld als een dialoog tussen aan de ene kant allerlei kleinere partijen en groeperingen en aan de andere kant de regerende militaire en interim-regering. Deze bijzondere dialoog staat onder leiding van door de voormalige minister-president, Abdel Aziz Hegazi.  

Moslim Broederschap leider en woordvoerder, Essam El-Erian, melde voor verschillende Egyptische media dat de kwestie grondig was besproken binnen de leiding van de Broederschap. "We hebben uiteindelijk overeenstemming bereikt over deelname aan deze dialoog onderleiding van Abdel Aziz Hegazi. "Hij heeft ons zijn visie gegeven op de manier waarop de Nationale Dialoog gevoerd zal worden. “Wij nemen dat heel serieus,” zo voegde El-Erian daaraan toe.

Het besluit om deel te nemen aan de Nationale Dialoog werd eerder afgewezen nadat verschillen partijen, waaronder Al-Wafd, er op hadden gestaan dat er eerst aan de eisen, gesteld tijdens de revolutie, zou worden voldaan.

Toen het oude regime, voormalig president Hosni Mubarak en zijn beide zonen omver waren geworpen, bleven zijn zonen Alaa en Gamal aanvankelijk echter ongehinderd hun werk voortzetten. Dit tot groot ongenoegen van de oppositie en het merendeel van de Egyptische bevolking. Maar nu Mubarak, zijn zonen en vele andere oligarchen opgesloten zitten in de Tora Gevangenis in Cairo en wachten op hun berechting, is een belangrijk opstakel voor een Nationale Dialoog weggenomen.

Op 7 mei zal Egypte’s eerste Nationale Conferentie worden gehouden in het Cairo International Conference Centre. Naar verwachting zullen zo’n 2500 deelnemers de conferentie bijwonen. Nou maar hopen dat er ook een plekje is voor de (buitenlandse) geschreven pers.

Islamisering Egypte ligt op de loer met komst Islam Zender

Al weken heb ik gewezen op de ophanden zijnde koersverandering van de Moslim Broederschap. De eerste tekenen waren vorige week al aanwezig. Tijdens het christelijk Pasen hebben ze zich heel beleefd gedragen en louter politiek correcte uitspraken gedaan. Nu, slechts één dag na Pasen wordt het nieuwe offensief ingezet.

Essem al-Erian, en woordvoerder van de Moslim Broederschap, beschuldigt een ieder die kritiek heeft op de islamitische bewegingen van het gebruik van geld dat door buitenlandse organisaties wordt gedoneerd voor het aanvallen van de islam. Iedere criticaster is daarmee dan direct een Islamofoob veroordeeld.

Tijdens een bijeenkomst gisteren in Caïro benadrukte Essam al-Erian het belang van diversiteit in de islamitische discours en kondigde hij aan dat de Broederschap werkt aan een grote ‘media-project’.  Een goed verstaander weet dan dat het zal gaan om een strak geplande pro-islam campagne. En zoiets werkt hier goed in Egypte. Mensen kijken buitensporig veel televisie en zijn na 30 jaar dictatuur gewoon om bijna alles te geloven wat je op de TV ziet.

“Het Islamitische project krijgt momenteel een hoop aandacht vanuit de hele wereld. We staan voor een moeilijke uitdaging," zei al-Erian. Daarmee duidt hij oa. op de discussies met Salafisten over democratie volgens westerse systeem als voorbeeld voor de overheid in het algemeen, maar ook over uitspraken over de benoeming van vrouwen of niet-moslims in leidinggevende posities.

En dan volgt de ene drogredenering na de andere. Zoals: "Sommigen proberen de islamitische bewegingen te betrekken in verkeerde dicussies," om er dan heel leep aan toe te voegen: "Voor mij zijn de islamitische principes van Sharia beter dan welke vorm van democratie dan ook, maar dit betekent niet dat we tegen democratie zijn." Klinkt aardig, maar beide meningen staan haaks op elkaar. Sharia en democratie gaan nimmer samen. En dat weet hij natuurlijk maar al te goed.

Maar hij maakt het nog bonter door eraan toe te voegen dat het hier gaat om de keuze tussen een dictatuur of een burgerlijke staat en niet om de keuze tussen een religieuze of een burgerlijke staat. Daarmee suggererend dat een religieuze staat niet en vorm van dictatuur zou zijn.

Mohamed Hassan, een van de Salafistische deelnemers aan de bijeenkomst van gisteren zei dat de islamitische groeperingen nauw moeten samenwerken om de “banier van de islam hoog te houden.”

En dan komt er nog een haasje uit de hoge hoed. Volgens meneer Hassan loopt het met de media volledig uit de hand. Er is duidelijk behoefte aan vrijheid in de media die de leer van de islam respecteert. Natuurlijk beschuldigde hij anderen ervan te werken “met een speciale agenda,” en “van het manipuleren van de media in hun eigen voordeel.” Daarmee wijzend op de belangrijke rol van de media, met name in het politieke debat.

Het wachten is nu op de nieuwe moslimzender. En op de reacties onder de bevolking. Kortom: hoe veerkrachtig zal de zgn. revolutie uiteindelijk blijken te zijn?

Over oude wijn en oude zakken

De afgelopen weken is er nogal wat te doen om de aanstelling van 13 nieuwe gouverneurs in Egypte. Het lijkt wel of die benoemingen nog stammen uit de tijd van ex-president Mubarak. De nieuwe gouverneurs zijn allemaal oude mannen die stuk voor stuk eerder hebben gewerkt bij de politie, het leger of de voormalige regerende Nationale Democratische Partij (NDP). Alsof er geen revolutie heeft plaatsgevonden in Egypte.  Integendeel zelfs, de suggestie wordt gewekt alsof jongeren niet in staat zijn een leidinggevende rol te kunnen spelen tijdens de interim-periode en dat ze er geen gekwalificeerde kandidaten voor hebben. De nieuwe gouverneurs zijn geselecteerd op basis van de zelfde oude normen. Oude wijn en oude zakken dus.

Van Alexandrië tot Qena wordt geprotesteerd tegen de nieuwe benoemingen. Daarbij zijn de demonstranten niet tegen de politie in het algemeen, maar tegen bepaalde politiefiguren die onder het bewind van Mubarak verantwoordelijk waren voor de gevreesde geheimedienst. Onder de toen heersende wet op de ‘noodtoestand’ konden tegenstanders van het Mubarak regime zonder enige opgaaf van redenen worden opgepakt en voor lange tijd gevangen worden gehouden. 

Zo lijkt toch erg onwaarschijnlijk dat de huidige interim-regering geen enkele geschikte kandidaat heeft kunnen vinden voor de post van Minister van Binnenlandse Zaken, dan

ex-minister Mansour al-Issawi. Het bezette die de post al meer dan 15 jaar geleden en is al ver over de 70 jaar. Issawi doet zijn best om de puinhoop, veroorzaakt door zijn voorgangers op te ruimen.

Maar in de nieuwe omstandigheden zou je toch mogen hopen en verwachten dat de inwoners van de provincies eerst worden geraadpleegd voordat een nieuwe gouverneur wordt aangesteld.

De keuze van de gouverneur van Alexandrië is wel heel problematisch. De nieuwe gouverneur was namelijk een prominent figuur in het oude regime en een lid van de nu ontbonden NDP. Hij wordt bovendien verdacht van dubieuze praktijken bij de parlementsverkiezingen van 2005. De argumenten voor zijn aanstelling zijn volstrekt onduidelijk. Zeker omdat de mensen in Alexandrië zelf een kandidaat hadden aangedragen in de persoon van de gerespecteerde rechter Ahmad Mekki. Maar er waren nog meer geschikte kandidaten. Het wordt tijd dat de huidige overgangsregering een andere werkwijze kiest dan die van de pakweg laatste 30 jaar.

Op dezelfde verfrissende en gedurfde wijze waarop Essam Sharaf werd aangesteld als premier zou nu ook de selectie van gouverneurs moeten kunnen plaatsvinden. Het is een gouden kans om gouverneurs aan te stellen voor een periode van – bijvoorbeeld - zes maanden. In die periode kunnen nieuwe en jonge kandidaten zich bewijzen. Als ze slagen mogen ze blijven en als ze falen moeten ze worden vervangen.

Uiteindelijk moet en natuurlijk verkiezingen komen om gouverneurs te kiezen. Zoals dat gebruikelijk is in een democratische geleide rechtsstaat.

De huidige protesten tegen de benoemingen van nieuwe gouverneurs moet zeer serieus worden genomen. Egypte moet niet meer worden bestuurd volgens de oude methoden. Het gaat dan ook niet alleen om het vervangen van personen, maar veel meer nog om het vervangen van de oude mechanismen.