Egypte likt haar wonden en blikt vooruit

Gisteren was het grote schoonmaak op het Tahrir-plein in Cairo. Enkele tientallen mensen hebben onderleiding van een grote groep militairen het plein in oude glorie hersteld. Er werd nieuw gras in de middencirkel gelegd. Stoepen, waaruit de stenen waren verdwenen tijdens de opstand om gebruikt te worden als munitie, werden opnieuw betegeld. De betogingen lijken ten einde. Is daarmee ook de revolutie ten einde. Enkele jongeren geven hun visie op de huidige situatie en blikken terug.

Tahrir-plein na ruim twee maanden betogingen

 Terwijl het Tahir-plein wordt gerenoveerd vertellen enkele jonge betogers van het eerste uur even verderop over hun ervaringen, hoop en teleurstellingen voor en na de opstand van 25 januri. Eén van hen is Israe Abdel Fattah. Zij is één van de medeoprichters van de 6 April Beweging. Een jongeren organisatie, opgericht in 2009, die aan de basis stond van de jongste omwentelingen in Egypte.

Eén van de meest gesteld vragen op dit moment is: hoe moet het nu verder? Veel mensen zijn bang dat de beloofde veranderingen veel te lang op zich zullen laten wachten. Isae is optimistisch en heeft de hoop op een goede toekomst niet verloren. Maar ze is ook kritisch. De jongeren die verantwoordelijk zijn voor de aanzet tot de opstand van 25 januari worden vaak aangeduid als de facebook jongeren. Volgens Israe is dat niet juist. Facebook was slechts het middel dat de jongeren hebben gebruikt om te communiceren. Via facebook werden bijeenkomsten gepland, tactieken besproken en teksten voor spandoeken voorgesteld. 

Nog lang niet alle eisen van de demonstranten zijn ingewilligd. Eén van hun belangrijkste eisen was de oude grondwet vervangen door een heel nieuwe. “Aan die eis is niet voldaan,” zegt Isae, “voor de huidige grondwet, waarover vorige maand een referendum werd gehouden, is slechts plastisch chirurgie toegepast op de oude grondwet.”  De demonstranten van het eerste uur stelden op 25 januari stelden drie eisen: “Vrijheid van meningsuiting, het afschaffen van de noodtoestand die al sinds 1979 van kracht is en democratie.” Tijdens de demonstraties op het Tahrir-plein groeide het aantal eisen al snel. “Met name nadat de eerste slachtoffers onder de demonstranten waren gevallen,” alsdus Irea. “De mensen stelden meer en meer eisen, als genoegdoening voor hun martelaren.” 

Dat het Tahrir-plein vorige weekend definitief werd leeggeruimd en nu wordt gerenoveerd geeft aan dat de meeste Egyptenaren genoeg hebben van de demonstraties. Zij willen dat Egypte weer aan het werk gaat en de schade van de opstand hersteld wordt. Egypte staat er economisch slecht voor. En de voortdurende demonstraties zijn niet goed voor de economie van het land. “We willen doorgaan met demonstreren, tot al onze eisen zijn ingewilligd,” zegt Israe strijdbaar, “maar we gaan alleen door buiten kantooruren, om de autoriteiten te laten weten dat aan onze eisen moet worden voldaan."

Soldaten worden ingezet als stratenmakers

Dat de economie schade heeft opgelopen door de demonstraties ontkent Israe niet. “Mubarak had eerder berecht moeten worden, dat was voor de economie veel beter geweest. Die had zich dan veel eerder kunnen herstellen.” Zij wijst er op dat voor de opstand Egypte al een tekort had van 470 miljard pond. “De opstand kostte het land ruim 15 miljoen pond per dag. Maar dat is nog niets vergeleken bij de bedragen die de Mubaraks van ons hebben gestolen.” Ze geeft een fraai voorbeeld van de gebruikelijke corruptie praktijken van het oude regime. “Twee jaar geleden zijn nieuwe nummerplaten voor de auto’s ingevoerd. Iedereen moest dus een nieuwe aanschaffen. Maar de Egyptenaren hebben daar alles bij elkaar ruim 920 miljoen pond te veel betaald. Geld dat direct in de zakken van de oude machthebbers is verdwenen.”

“Iedereen roept nu dat Mubarak, zijn vrouw, zijn zoons en de oude kliek om hem heen al de gestolen miljarden moeten terug betalen. Het oude regime heeft Egypte opgezadeld met een schuld van 1 triljoen Egyptische Pond. Dat zullen de Egyptenaren zelf moet gaan ophoesten. Daarom heeft Mubarak recht op een eerlijk proces. Met zo’n proces wordt duidelijk dat niemand het recht heeft te stelen, ook een president niet.”