Koptische Christenen dreigen grootste verliezers te worden van verkiezingen in Egypte

De monsteroverwinning van de regerende Nationaal Democratische Partij heeft de oppositie vrijwel weggevaagd. Voor de Koptische Christenen is dit een verontrustende ontwikkeling.  Men vreest dat het geweld tegen christenen hierdoor alleen maar verder zal toenemen. De eerste scheuren tussen de Koptische Kerk en het regime zijn reeds zichtbaar.

In de nasleep van de moordaanslag op Kopten na de kerstviering in Nag Hammadi van afgelopen januari werd al duidelijk dat het regime zich afzijdig wenst te houden van de oplaaiende conflicten tussen Moslims en Christenen. Een week voor de eerste ronde van de verkiezingen waren in Cairo bloedige gevechten uitgebroken tussen Koptische demonstranten en de politie over de weigering van de lokale autoriteiten om een buurthuis om te bouwen tot een kerk. Bij de gewelddadigheden werden twee christenen gedood en raakten tientallen gewond, terwijl meer dan 160 mensen werden gearresteerd, waaronder een jongen van negen. Botsingen tussen christenen en de politie waren tot nu toe echter zeldzaam. Moslim bewoners van het gebied scandeerden tijdens de botsingen anti-Koptische leuzen en ook gooiden ze stenen naar de demonstranten.

Ondanks het feit dat de islamitische oppositie is weggevaagd bij de parlementsverkiezingen groeit onder christenen de angst voor meer discriminatie.

"We hebben het hier over discriminatie niet alleen van de overheid. Het beleid van de regering heeft geleid tot de islamisering van de samenleving ... Ze proberen met behulp van de religie de steun van de gewone mensen te krijgen", aldus Emad Gad van het Al-Ahram Centrum voor Politieke en Strategische Studies.

"We leven nu onder een fanatiek bureaucratisch systeem. Om gewoon een raam in een kerk te vervangen heeft u toestemming nodig van de overheid. Maar wilt u een moskee uitbreiden dan kunt u binnen de kortste keren toestemming krijgen."

Er is een groeiende vrees voor een islamitische dreiging vanuit president Hosni Mubarak’s Nationale Democratische Partij. Onlangs beschuldigde een Koptische oppositiekandidate, Mona Makram Ebeid, van de seculiere Wafd partij de NDP van "extremistische islamitische elementen” binnen die partij. "Dat is duidelijk te wijten aan de anti-Koptische fractie binnen de NDP; een Wahhabitisch Salafistische stroming (die een strikte versie van de islam gepraktiseerd in Saoedi-Arabië)," aldus Ebeid. 

Paus Schenouda III, hoofd van de Egyptisch Koptische Kerk heeft zondag, tijdens de tweede ronde van de verkiezingen, Cairo zelfs verlaten. Met de inzegening van de kerk in Sharm el-Sheikh keerde de paus de verkiezingen de rug toe. Volgens sommige deskundigen is dat een signaal van zijn groeiende teleurstelling in het Mubarak regime.

“Het optreden van de paus in de Sinai was een duidelijk signaal aan Koptische kiezers zich te onthouden van stemmen,” zegt Ammar Ali Hassan, politiek analist van het Midden Oosten News Agency.

In de eerste ronde van de verkiezingen had de paus met zijn stem op de liberale oppositie partij WAFD zijn frustratie over het heersende regime al duidelijk gemaakt. Enkele maanden geleden nog riep hij Kopten op om op de NDP te stemmen.

"Het bezoek was niet noodzakelijkerwijs een politieke verklaring van de paus, " aldus pauselijk afgevaardigde Sargious in Caïro.

Vorige maand had Shenouda het geweld van de veiligheidstroepen tegen de christelijke demonstranten ‘buitensporig’ genoemd.  Daarop hebben verschillende islamitische groeperingen inmidddels in verschillenden steden demonstraties opgezet tegen de paus. Zij beschuldigen de kerk van de aanhouding van een christelijke vrouw die zich tot de islam wilde bekeren. De kerk ontkent dit ten stelligste en beweert op haar beurt weer dat de overheid een rol speelt in deze demonstraties.

De Koptische kerk heeft al heel lang altijd de kant van de NDP gekozen. Maar daar lijkt nu toch duidelijk verandering in te zijn gekomen. Binnen de kopten was verdeeldheid over de keuze te stemmen op de NDP of op de oppositie. Toch zullen vele kopten niet openlijke durven uitkomen voor hun keuze voor de oppositie uit angst voor represailles vanuit de islamitische partijen, zoals de Moslim Broederschap.

Zolang de Moslim Broederschap bestaat zal een groot deel van de Kopten op de NDP blijven stemmen. Maar niemand zal meer kunnen ontkennen dat de eerste breuklijnen tussen de Koptische Kerk en het regime voor een ieder duidelijk zichtbaar zijn geworden.

Verkiezingen in Egypte in teken van geweld en intimidatie

De Verkiezingen in van afgelopen zondag in Egypte zijn uitgelopen op de meest gewelddadige verkiezingen in decennia. De regerende Nationale Democratische Partij heeft in de eerste ronde 209 van de 508 zetels in het parlement veilig gesteld. De grootste oppositiepartij de Moslim Broederschap werd bijna volledig weggevaagd.

Dat blijkt uit de eerste tellingen van de verkiezingen voor een nieuw parlement. De verwachtte grote overwinning van de Nationaal Democratische Partij (NDP) van zittend president Mubarak heeft de oppositie vrijwel buitenspel gezet. De oppositiepartijen wonnen slechts 14 zetels. De liberale Wafd 3, de linkse Tagammu en de Democratische Vredes Partij 1. De overige zeven zetels werden gewonnen door onafhankelijke kandidaten. Deze onafhankelijke kandidaten zijn leden van de Moslim Broederschap. Religieuze politieke partijen zijn in Egypte bij de wet verboden. Hierdoor kunnen de Moslims Broeders, met hun leuze ‘De Islam is de Oplossing’, niet meedoen aan verkiezingen.  

De uitslag betekent een enorme klap voor de tot nu toe grootste oppositiepartij in het parlement. In 2005 zorgden de Moslim Broederschap voor een grote verrassing door 88 zetels te veroveren. Sindsdien heeft de overheid de Broederschap zeer hardhandig aangepakt. In de aanloop naar de verkiezingen werden meer dan 1500 Moslim Broeders opgepakt en zonder enige vorm van proces in de gevangenis gezet.

Volgens Mohammed Badie, leider van de Broederschap, heeft de regering zo haar belofte om ‘schone verkiezingen’ te houden verbroken. Met het geweld tegen de Broederschap hoopte de overheid hen uit te lokken tot geweld. Maar daartoe heeft de Broederschap zich niet laten verleiden. Ook andere oppositiepartijen lieten soortgelijke klachten tegen de regering horen. Van ‘vrije en eerlijke verkiezingen’ kan volgens hen geen sprake zijn.

Al voor de verkiezingen vielen vele doden en gewonden tijdens protesten tegen de huidige regering. Nu kan de trieste balans worden opgemaakt. Het afgelopen weekend vielen zeker 16 doden en meer dan 100 gewonden. Ook journalisten en hooggeplaatste vertegenwoordigers van Mensenorganisaties liepen rake klappen op, werden geïntimideerd of werd de toegang tot stemlokalen geweigerd. Voor de stemlokalen werden op grote schaal pogingen ondernomen kiezers te beïnvloeden. NDP aanhangers boden kiezers geld en voedsel in ruil voor hun stem op de NDP. Op andere plaatsen werden zelfs gewapende mannen ingezet om kiezers te intimideren.

Een woordvoerder van de kiesraad vertelde verslaggevers gisteren dat 1,4 van de bijna 90.000 stembussen moesten worden vernietigd als gevolg van sabotage.

Het geweld duidt er volgens velen op dat autoriteiten zich zorgen maken over de positie van president Mubarak en diens opvolging. De groeiende armoede en de steeds luidere protesten tegen de hoge voedselprijzen en de hoge werkloosheid werpen nu reeds hun schaduw vooruit op de presidentsverkiezingen van volgend jaar. De nu 82 jarige Mubarak is al bijna 30 jaar aan de macht en probeert de weg voor zijn zoon als opvolger zonder al te veel obstakels vrij te maken. Gekscherend wordt her en der al gesproken van de 32 Dynastie. Een verwijzing naar de dynastieën zoals die in Egypte bestonden tijden de Faraonische perioden.

Ook over de opkomst tijden de verkiezingen bestaat nog grote onduidelijkheid. Volgens de officiële Verkiezings Commissie was de opkomst ruim 35%. Dat is beduidend hoger dan de 15% welke waarnemers afgelopen zondag noemden. Maar officiële cijfers worden in Egypte zelden als betrouwbaar bestempeld. 

Komende zondag, 5 december, worden tijdens een tweede ronde de laatste parlementszetels verdeeld. Maar niemand in Egypte die zich enige illusies maakt over de uitkomst van die laatste ronde.

Religie is geen oplossing

Eind van deze maand worden in Egypte Parlementsverkiezingen gehouden. En anders dan in Nederland spelen religieuze overtuigingen en sentimenten in Egypte nog een belangrijke rol. De scheiding van religie en staat die in West-Europa gemeengoed is geworden sinds de Franse revolutie is dat zeker niet in vele Arabische landen. Spandoeken met religieuze slogans sieren de Cairo inmiddels.

De Moslim Broederschap heeft zich in de verkiezingsstrijd gestort met hun bekende, al bij 25 jaar oude, slogan: "Islam is de oplossing". Een columnist in de Egyptische krant Al-Masry Al-Youm laat hij zien dat, ondanks hun inspanningen, de Egyptische overheid er tot nu toe niet in is geslaagd een verbod af te dwingen op religieuze slogans. Bij de Broederschap erop aandringen dit motto niet langer te gebruiken druist namelijk in tegen de principes van een democratische, moderne seculiere staat. En is in strijd met de wetten van het verkiezingsproces. Anderzijds vergeet de broederschap dat zij moeten voldoen aan de wetten van een land, zelfs met die waarmee ze het oneens zijn.

Maar nog belangrijker is dat de slogan een illusie is en misleidend bovendien. Veel ‘Brotherhood’ aanhangers weten dat hun motto onpraktisch is en de Egyptische kiezers misleidt. Het is een voorbeeld van de trend van de afgelopen tien jaar waarin irrationele politieke slogans worden gebruikt die slechts oppervlakkige oplossingen beloven.

De Broederschap gebruikte dit motto voor het eerst voor de verkiezingen in 1987. Sindsdien is de politieke kaart van de wereld echter ingrijpend veranderd. De slogan van de Broederschap stamtuit een tijdperk waarin totalitaire communistische regimes gebruik maakten van vage en polariserende slogans zoals: "socialisme is de oplossing". Zulke revolutionaire slogans dienden er vooral voor om de ernstige sociale en politieke problemen te versluieren. Hetzelfde deed zich voor met tal van islamitische bewegingen die een beroep deden op ideologische waarden en daarmee de echte problemen van hun samenlevingen negerend. Velen geloven nog steeds in de mogelijkheid van de zuivere islamitische wet, niet besmet door de grillen van de mens. Als een alternatief voor de zogenaamde "materialistische" systemen van de overheid. Maar er is niet veel heiligs aan theocratische heerschappij. Ook een religieuze overheid wordt immers  door mensen geleid en niet door ‘engelen’. En blijft dus kwetsbaar voor alle onvolkomenheden van de seculiere politiek.

De Broederschap slogan “de islam is de oplossing” – is in feite een politieke slogan en geen religieuze. Daarmee komen tevens de onvolkomenheden van zowel islamitische organisaties en denkprocessen als ook van het politieke systeem in Egypte aan het licht.

Egypte wordt geplaagd door talloze sociale en politieke problemen. De Broederschap op zoek moeten gaan naar een nieuwe politieke slogan die deze problemen wil aanpakken. Maar in plaats daarvan klampen ze zich vast aan een verouderd motto dat niets meer te maken heeft met de rede, beleid of zelfs de heiligheid van religie. De Broederschap is - net als de regerende Nationale Democratische Partij (NDP) - stil blijven staan en gebruiken nog altijd dezelfde oude leuzen. En veel nieuws hebben ze niet te bieden. Om dit te doorbreken zijn zinvolle hervormingen van het hele politieke systeem van Egypte nodig. Tot zolang zal de Moslim Broederschap blijven aan te tonen dat zij, net als de soeverein regerende NDP, is niet in staat zijn om te veranderen.

Egyptisch Bijbelgenootschap: Creatief en Springlevend

Al meer dan 125 jaar maakt het Egyptisch Bijbelgenootschap de Bijbel beschikbaar voor een groot publiek. En dat publiek groeit nog dagelijks. Officieel zijn bekeringsactiviteiten zijn in Egypte ten strengste verboden. De verkoop van Bijbels is, onder strenge voorwaarden echter toegestaan in een aantal boekwinkels. Een kennismaking met het unieke werk van het Egyptisch Bijbelgenootschap.

In 1945 liep een Egyptische jongen langs een van de boekwinkels van het Bijbelgenootschap. Zijn ogen vielen op een bijbel in de etalage. Hij ging naar binnen en bladerde door de Bijbel en werd getroffen door een tekst uit het Johannes Evangelie:

En Jezus zei tot hen: ‘Nog een korte tijd is het licht bij u. Ga uw weg zolang het licht is en laat de duisternis u niet overvallen; wie in het donker loopt weet niet waar hij heen gaat.’

Hij voelde onmiddellijk dat dit een boodschap van God voor hem was. Die ervaring was een keerpunt in zijn leven. Het begin van een innige band met de Bijbel. Deze jongen is de huidige Koptische Paus Shenouda III, nu een van de meest invloedrijke Christelijke leiders in het Middenoosten.

Krap 10 procent van de ruim 80 miljoen Egyptenaren zijn Christen. De apostel Markus bracht het Christendom in 64 n.Chr. naar Egypte. Vanaf dat jaar tot ruim na de inval van de Arabieren in 641 n.Chr. was Egypte nagenoeg geheel een Christelijk land.

Te midden van ruim 70 miljoen moslims toch de Bijbel in beeld brengen is geen geringe opgave. Toch weet het Bijbelgenootschap met grote voorspoed de Bijbel aan de man te brengen. De meeste voorkomende verkoopplaatsen zijn kleine Bijbelkiosken in de kerken zelf. Het Egyptisch Bijbelgenootschap heeft daarbuiten 12 boekwinkels, verspreid over heel Egypte.

Zo wordt de Bijbel ook zichtbaar voor niet Christenen, die anders geen kans zouden krijgen om toegang te krijgen tot de inhoud van de Bijbel. Ook onder Moslims is een groeiende interesse voor de Bijbel. Zij willen ook graag zelf lezen wat er in de Bijbel staat. Zo werden er tijdens de grote jaarlijkse boekenmarkt in Cairo maar liefst 72 duizend Bijbels verkocht. Voor een gering bedrag. Volgens het Bijbelgenootschap waren ruim 80 procent van de kopers niet-Christenen.

Het Egyptisch Bijbelgenootschap heeft vergunning om Bijbels te verkopen. En mogen zelfs advertenties doorvoor publiceren in Al Ahram, de grootste Egyptische Staatskrant. “Zo voelt het publiek dat het ‘OK’ is. En dus zijn we gemakkelijker bereikbaar geworden”, aldus Mumtaz Ayoub, een van de stafmedewerkers van het Egyptisch Bijbelgenootschap. “Wij zijn een denominatie overschrijdende organisatie en zijn er voor alle christenen. De Christenen in Egypte zijn daar ook trots op en Paus Shenouda steunt ons werk openlijk op de christelijke televisiekanalen.”

Maar het blijft niet bij het verspreiden van gedrukte Bijbels. Ruim de helft van alle Egyptenaren is immers analfabeet. Het Bijbelgenootschap heeft juist daarom audio visueel materiaal samengesteld. Op die manier kunnen de analfabeten (ook Christenen dus!) luisteren naar de Bijbelverhalen in het Arabische, hun dagelijkse taal. Alleen de Bijbelboekwinkels hebben een vergunning deze gedramatiseerde Bijbelse vertellingen te verkopen.

Vooral voor kinderen en jongeren doet het Bijbelgenootschap nieuwe en leuke dingen. In het hoofdkantoor van het Bijbelgenootschap is een etage speciaal ingericht voor een introductie in de Bijbel: Bible World (Bijbel Wereld). Op een speelse en interactieve manier wordt de geschiedenis van de Bijbel aangeboden. Iedere week bezoeken zo’n 140 schoolkinderen Bible World.

Voor de basisschool jeugd is er Kingo. Dit leeuwtje vertelt lost problemen op aan de hand van Bijbelverhalen. Inmiddels zijn er al tientallen DVD’s van Kingo verschenen. Een groep jong enthousiaste vrijwilligers speelt de Kingo verhalen. Dit wekelijkse Kingo-Event vindt plaats in diverse kerken in en rond Cairo en wordt vaak door meer dan duizend kinderen bezocht. Na afloop krijgen de kinderen een Bijbels kadootje mee. En dit alles kost de kerken niets!

De verkoop van Bijbels en audio materiaal steeg de laatste jaren met bijna 40%. Om deze betaalbaar en beschikbaar te laten blijven heeft het Bijbelgenootschap besloten de prijzen niet te verhogen. De verkoop van audio materiaal en van Bijbels leveren slechts de helft van de productie- en de drukkosten op. Al het Bijbelsmateriaal kan alleen worden geproduceerd en uitgegeven dankzij giften uit binnen- en buitenland. Een van de buitenlandse donoren is het Nederlands Bijbelgenoorschap.

Als u meer wil weten ga dan naar de website van The Bible Society of Egypt: http://www.darelketab.org/bs2/en/default.aspx

Egypt rules the world?

Egyptian newspaper under fire over altered photo:



President Mubarak leads the way in the altered al-Ahram image

Egypt's state-run Al Ahram newspaper has come under fire for altering a photograph to suggest President Hosni Mubarak was leading the Middle East peace talks.


Al-Ahram showed Mr Mubarak walking on a red carpet ahead of US President Barack Obama as well as the Israeli, Palestinian and Jordanian leaders.
The original image, taken at the White House when talks were formally re-launched, shows Mr Obama leading the way and Mr Mubarak trailing behind.

The original image from the White House, taken on 1 September

Talks resumed in Egypt on Tuesday. The manipulated photograph ran above an article on page six of al-Ahram's Tuesday edition, entitled The Way to Sharm el-Sheikh.US Secretary of State Hillary Clinton and US peace envoy George Mitchell travelled to the Egyptian Red Sea resort to mediate the discussions, which were hosted by President Mubarak.


'Crossed the line'
The opposition 6 April Youth Movement has accused al-Ahram, Egypt's biggest newspaper in terms of circulation, of being "unprofessional" for publishing the doctored image without mentioning the alteration.
"This is what the corrupt regime's media has been reduced to," it said in a statement on its website, adding that the paper had "crossed the line from being balanced and honest". 
The independent daily, al-Masry al-Youm, reported that the state-run daily had "carried out surgery" on the photo "to show Mubarak leading and the rest behind". Al-Ahram has since replaced the image on its website with a picture of the assembled leaders seated on chairs in the Red Sea resort.

Officials at the paper could not be reached for comment!!!

Egyptian Driving

Wie voor het eerst in Cairo landt ontkomt niet aan een auto- of busrit van het vliegveld naar huis of hotel. Je maakt dan direct kennis met de verkeersgekte van Cairo. Op het eerste gezicht lijkt het een warboel van luid toeterende auto's die elkaar op vrijwel iedere vierkante meter de loef probereren af te steken. Menig buschauffeur die de verbaasde buitenlandse blikken achter hem ziet deelt geruststellend mee: "There's only one rule: there are no rules!", waarna hij in smakelijk lachen uitbarst, terwijl hij enpassant rakelings langs een taxi scheert en met de luide claxon van de bus menig mede weggebruiker de stuipen op het lijf jaagt.

Na enkele dagen ben je al snel gewend aan deze verkeerschaos. Vanuit de veilige toeristenbus, hoog boven het gewoel op straat vragen mensen  mij weleens: "Rij jij hier ook zelf?" Ja, ik rij hier ook zelf. Als je er midden in zit valt het allemaal wel mee. Het is namelijk zo druk dat het niet hard gaat. Veel ongelukken zie je dan ook niet. Hoewel vrijwel iedere auto rondom "kisses and hugs" heeft (krassen en deuken dus). Een aanrijdinkje wordt meestal snel opgelost. Niks geen politie, zelden scheldende mensen, geen verzekeringsdocumenten. Niets van dat al.
Afgelopen herfst reed een Egyptische vriend van mij (niet hard, maar toch) achter op de auto van een Egyptische dame die wel heel erg plotseling remde. Niemand stapte uit de auto. Hij reed zijn auro naast de hare. Ze vroeg hem: "How is my back?".  "Very nice!", was zijn vriendelijk antwoord (want er was nauwelijks iets te zien van de kleine "kiss". "And how is your front?", vroeg ze bezorgd. "Never better than before", was zijn jolige antwoord. En beide drivers volgden lachend hun weg.

Om hier te mogen rijden heb je, net als in Nederland, een geldig rijbewijs nodig. Tijdens een controle liet ik vrolijk mijn Internationale Rijbewijs (ANWB) zien. De agent keek me wat meewarig aan. "Verlopen", was zijn korte antwoord. Inderdaad, al twee maanden. Dat wordt dus een bon. Nou, niet hier. Andere gewoontes. Terwijl de agent doet alsof 'ie een bon wil gaan schrijven, start ik de onderhandelingen over de afkoopsom. Na een kort loven en bieden zakt de prijs van 150 Egyptische ponden naar 40. Uiteindelijk betaal ik dertig pond (zo'n 4 euro). Terwijl ik optrek voegt de dankbare diender mij nog toe dat ik wel snel een Egyptisch rijbewijs moet regelen.

Om een Egyptisch rijbewijs te bekomen moet je naar een speciaal kantoor. Daar wachten twee tests: een Driving Test (rijvaardigheidstest) en een Medisch Onderzoek. Toen ik mij vervoegde bij het loket voor de medische test wachte mij een de kortse medische test uit mijn leven. De man die de test afnam vroeg mij, wijzend op een auto zo'n 75 meter van ons vandaan: "What color of that car sir?". Ik ben wat kleurenblind, maar het was overduidelijk een rode auto. Dus antwoord ik fier: "Red sir!" "Ok", antwoorde hij. "How do you feel, sir?", vroeg hij mij. "Perfect", was mijn enige antwoord. "Great sir, please sign here. Twenty pounds please". Een medische test in tien seconden. Heel gerusstellend zo'n 'check-up'!
Nu nog de rijvaardigheidstest. Bij het betreffende loket werd mijn Nederlandse rijbewijs nauwkeurig bestudeerd. "How long?", vroeg de man uiteindelijk. "Nearly 30 years", antwoorde ik. "Did you drive in Amsterdam?", wilde hij weten. "Sure, I lived there". Na enig gekrabbel en gestempel ontving ik een nieuw document. Samen met deze documenten toog ik naar de Rijbewijzen-balie. Nog heel veel meer stempels volgden. Tenslotte werd een digitale foto gemaakt. Honderdveertig pond betaald. En na anderhalf uur stond ik met een Egytisch Rijbewijs in mijn hand weer buiten. "Mabruk!', zei mijn Egyptische vriend. "Afwan!"
Ik ben er klaar voor. Klaar om me helemaal te storten in het dagelijkse 'Egyptian Driving'.

Klimaatverandering aan den lijve voelbaar in Egypte

Soms is het irritant om het thuisfront te melden dat het hier heerlijk warm weer is: blauwe lucht, zon en een temperatuur van ronde de 30 graden Celsius. Terwijl in Nederland de regen tegen de ramen slaat en de wind rond het huis fluit, voel ik me dan zeer bevoorrecht.

Dit zogenaamde voorrecht loopt de laatste tijd echter wel het nodige gevaar. De hittegolf die Egypte in de afgelopen dagen heeft getroffen jaagt de temperaturen op tot 41 graden Celsius. En dat nog weer eens gepaard gaande met duistere zandstormen. Dat vraagt veel van de mensen hier, velen vragen zich af: zal ik aan het werk gaan of thuis blijven? Het explosieve gebruik van airconditioning heeft ondertussen tot stroomuitval geleid in een aantal districten van de hoofdstad. Winkelcentra en andere commerciële instellingen zien hun inkomsten drastisch dalen omdat de klanten massaal thuis blijven.

Weerdeskundigen voorspellen dat deze hittegolf zal nog wel enkele weken zal aanhouden. Men verwacht daarbij dat de temperatuur hoogten kunnen bereiken tot 46 graden Celsius. En dat is veel hoger dan tijdens dezelfde periode de afgelopen jaren.

Het hoofd public relations van het Egyptische Ministerie van Elektriciteit heeft gezegd dat het nationale elektriciteitsverbruik tot nu toe dit jaar met ruim 10% is gestegen ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar.

De klimaatverandering is volgens deskundigen aan den lijve voelbaar in Egypte. Dat heeft voor het land grote gevolgen op meerdere terreinen. Zo zullen naar verwachting de inkomsten in land- en tuinbouw dit jaar met 90% kunnen dalen als gevolg van het (te) warme weer.

Het grootste gevaar ontstaat als het Nijlwater sterk gaat dalen als gevolg van een tekort aan regen in Egypte, maar vooral ook in centraal Afrika.

Dan kun je hier maar een ding hopen: regen die tegen de ramen slaat en een (frisse) wind die rond het huis fluit.

Verborgen verlangens in Cairo

Als ik hier soms naar Egyptische TV zenders kijk – met name de muziek zenders – verbaas ik me er steeds weer over hoe sexy de Egyptische dames daar gekleed zijn. De minirokken en weinig verhullende mini-bh’s staan voor mij, els buitenlander, in schril contrast met datgene wat ik dagelijks (op straat) om me heen zie. Vanwaar deze tegenstrijdigheid? En hoe gaan Egyptenaren daarmee om. Ik besluit op onderzoek uit te gaan.

Een tijd terug stond ik voor een schoenenwinkel te kijken. Naast deze winkel was een lingerie winkel. Daarvoor stonden drie vrouwen, geheel gehuld in donderbruine niqab, giechelend de tentoongestelde minuscule kledingwaar te becommentariëren. De trendy Nike schoenen verraadden hun nog jeugdige leeftijd.

Je komt tijdens een wandeling door de drukke straten van Cairo’s Downtow allerlei typen vrouwen tegen: jonge meisjes met kleurrijke sluiers en bijpassende strakke jeans; vrouwen van middelbare leeftijd, gekleed in meer conservatieve kleding en vrouwen volledig verborgen onder donkere niqabs.

Ze maken allen deel uit van de cultuur van Downtown: ze stoppen bij schoenenwinkels om een blik te werpen op de flashy en volgestouwd etalages, gaan banketbakkers binnen om van snel smeltend mango-ijs te genieten. En natuurlijk, mag een bezoek aan een van de talrijke lingeriezaken niet ontbreken.

De meeste van deze winkels zijn te vinden in de drukste straten van het centrum van Caïro en bieden een scala aan items: van beha's en slipjes van kunstleer tot Barbie-achtige  roze nachtjaponnen met veren en veters. Voor sommigen zijn deze winkels het toonbeeld van het rottende aura van de sociaal liberale intellectuelen in Cairo, met een speciale aantrekkingkracht op de literaire en artistieke elite. Maar voor anderen zijn ze het bewijs van de nieuwe openheid van de hedendaagse Egyptische cultuur.

Ik raak voor een lingeriewinkel aan de praat met een paar meisjes. Vertel hen dat ik me verbaas over wat ik in de etalages zie. "De mode van dit seizoen is aubergine-kleurige lingerie, maar wij houden meer van turquoise en rode items", zegt een van hen, een lief uitziend meisje, terwijl ze speelt met een pluk haar die uit haar gestreepte sluier steekt. "Allerlei vrouwen doen hun boodschappen hier, zelfs conservatieve en vrouwen die een niqab dragen."

Al pratend met enkele bezoekers van deze winkel - meestal getrouwde vrouwen, jonge bruiden en de aanstaande bruidsparen, wordt me al snel duidelijk dat er een radicaal verschil bestaat tussen de bescheiden kleding die in het openbaar wordt gedragen, en de – blijkbaar – heimelijke seksuele verlangens die zich onvoorwaardelijk achter gesloten deuren afspelen.

Een jonge man zoekt samen met zijn verloofde in de rekken met zijdeachtige nachtjaponnen en showt haar een veelbelovend model, waarin hij zijn toekomstige vrouw graag gekleed te ziet. "Ik wil niet dat mijn vrouw gekleed is in een oude nachtpon tijdens onze huwelijksreis!" De verloofde reageert niet op zijn opmerking en vraagt de verkoopster brutaal naar haar een passende kunstleren minirokje met bijpassende beha.

Ondertussen blijf ik mij verbazen over deze tegenstrijdigheid. "Welke tegenstrijdigheid?" Vraagt hij, zichtbaar verrast. "Vrouwen in Egypte kunnen dragen  thuis wat ze willen, dit is vrijheid. Natuurlijk, in het westen dragen vrouwen mini-rokken op de straat, die voelen dus minder de behoefte om sexy ondergoed te dragen."

In de etalages worden doelbewust ‘hoofdloze’ etalagepoppen gebruiken, zodat ze er niet uitzien als echte vrouwen. En al helemaal niet sexy. Nou ja… denk ik, terwijl ik ‘oog in oog’ sta met etalagepop gehuld in een lederen beha, spijkers en stalen kettingen,  naast een pop gehuld in een overweldigend rood visnet en vlinder-vormige G-string. Maar niemand lijkt er op te letten.

Maar hebben dit soort winkels dan nooit problemen met meer  fundamentalistische moslims? "We hebben nooit echt ernstig probleem met de Moslimbroeders had", vertelt de eigenaar van een van de winkels. "Er is weleens sprake geweest van een soort ‘keuring’.  Ik heb twee keer een controle van mijn winkel gehad, maar in het algemeen zijn de lingeriezaken in het centrum volledig geaccepteerd. Niemand geeft er meer om." In het moderne Egypte is "sexy is aanvaardbaar geworden gedurende de afgelopen 10 tot 15 jaar. Dat komt door de meer open houding van Egypte naar de buitenwereld. Alle lingeriestoffen voor de winkels van (groter) Cairo worden voornamelijk lokaal geproduceerd."

Hij geeft toe dat de verkoop dit jaar laag is geweest als gevolg van de wereldwijde economische crisis, en dat veel vrouwen overgestapt zijn op slechte kwaliteit en goedkoop ondergoed in plaats van aankopen in een van duurdere winkels.

Toch het type klanten de laatste jaren nauwelijks veranderd. "Velen zijn nog steeds gehuld niqab of hoofddoek, maar zijn er trots op om te zeggen dat ze thuis dragen wat ze willen!"

Nieuw Licht

Al met al een Pasen hier met zeer gemengde gevoelens. Aan de ene kant teleurstelling woede - weet dat dit geen nuttige energie is, maar 't mot d'r uit. Laat het maar even waaien. En aan de andere kant vele zeer lieve en bewogen Paas-groeten van staff en interns van CIDT. Hun steun en toewijding doen me zeer goed. Helpen de pijn te verlichten, want er is een diepe en pijnlijke wond geslagen.

Weken voor Pasen veel naar Johannes Passion geluisterd. Lijden laten we nu achter ons. Paasnacht naar Koptische Paas-nachtmis geweest en zondagmorgen hier in Maadi naar Anglican Church. Ook bezig oude wonden te helen en pijn te ver-lichten. Na de volslagen mislukte missie bij het CIDT en de rampzalige ‘samenwerking’ met Nederlands directie is het zeer goed dat ik per 1 April jl. mijn eigen weg ben gegaan. Nieuw leven en nieuw licht. Reuze spannend allemaal. Allereerst ben ik weer bezig met het organiseren van reizen. Mijn zwager bouwt een nieuwe website. Voorts met een Egyptische/Nederlandse zakenpartner een production organization opgezet onder de welluidende naam: “Light House”. Verwijzing naar de oude vuurtoren van Pharos (eiland voor kust Alexandrie), maar ook verwijzing naar nieuw licht dat ik hier wil laten schijnen op Interculturele Dialoog. 

Groots plan op stapel voor October 2011: “Mozart in Egypt”. Heb inmiddels contacten Cobattimento Consort Amsterdam olv. Jan Willem de Vriend voor twee  – originele – uitvoeringen van ‘Zauberflüte’  hier in Cairo Opera. Verder wordt er een congres georganiseerd waarin Tjeu van den Berk de centrale rol speelt en er moet een mooi boek uit rollen met CD’s/DVD van de integrale opera. En meer. Al met al een heel interessant en kostbaar project! Hierover later meer.

Verder werk ik (voorlopig) voor een Egyptisch bedrijf als International Business Manager. Wat inhoudt dat ik contacten tussen mn. Europese Unie en Egyptische bedrijven en organisaties moet begeleiden. Klinkt wellicht saai, maar is zeer veelzijdig en levert (op den duur) veel inkomsten. Hiermee kan ik weer leuke (kleinere) culturele projecten financieren. Ben bezig met voorbereiding van een boek: 15 interviews/portretten met Egyptische (moderne) schilders. Zo blijf ik dus wel met de dialoog bezig, maar dan op meer breder cultureel niveau.

Vorige week heb ik ook nog gesolliciteerd bij de German University in Cairo. Nog niets van vernomen. Rustig afwachten dus.

Sinds twee maanden ben ik druk met TM (Transcendente Meditatie). Die twee maal twintig minuten per dag geven veel rust en inzicht. Daarnaast ook Aquarel-lessen. Schilder vrij veel. Manier om de machinerie in mijn hoofd af en toe es even stil te zetten. Soort meditatie, maar dan met direct creatieve uitkomst.

Pace et Bene.

Ongehoorde CENSUUR door Egyptische overheid!

Sinds afgelopen week kan ik niet meer Skypen met de vrije wereld! De Egyptische overheid laat zich van haar meest treurige kant zien. Omdat het Skype-verkeer niet te controleren valt, heeft men 'om veiligheidsredenen' besloten Skype te blokkeren.

Het Internet-telefonie bedrijf Skype heeft vraagtekens bij dit verbod van de Egyptische regering  op de internationale gesprekken via mobiele internet aansluitingen en zei dat de markten moeten open moeten worden gelaten voor de consument om zelf te kiezen. Eerder deze maand zei Amr Badawy, een hoofd van Egypte's National Telecommunication Regulatory Authority dat het internationale gesprekken via mobiel internet verbindingen zullen zal verbieden. Skype, dat meer dan 500 miljoen gebruikers wereldwijd heeft, zei in een e-mail verklaring dat het "opheldering" verlangt van de toezichthouder over de gerapporteerde verbod. "In het algemeen zijn wij van mening dat dit moet worden overgelaten aan de consument, niet aan de regelgevende instanties, maar aan de winnaars en verliezers in de communicatie die het recht moeten hebben om hun eigen ruimte te kiezen. Dat is wat er gebeurt in vrije concurrerende markten," zei hij. Het verbod geldt voor drie van Egypte mobiele operatoren - Mobinil, Etisalat Egypte en Vodafone Egypte - het aanbieden van toegang tot internet voor computers via USB en andere mobiele modems, alsmede de mobiele handsets. Het is niet van toepassing op vaste lijnen. De Egyptische wet eist dat internationale gesprekken moeten worden door gegeven via een netwerk van een door de staat gecontroleerde, vaste lijn: monopolie Telecom Egypte. Lees: CENSUUR!

Het verbod van Egypte volgt na het eerdere besluit van de Verenigde Arabische Emiraten die eerderdeze maand zei het Voice over Internet Protocol (VoIP) licenties voor internationale bedrijven zoals Skype naast zich neer te leggen. In september hebben veiligheidsagentschappen in India een verbod aanbevolen op het internationale internet-telefonie nadat eerst een systeem om de oproepen te traceren was opgezet.

Een en ander betekent voor de in Egypte wonende en werkende buitenlanders dat ze niet meer vrij kunnen communiceren met hun familie en vrienden in hun 'thuisland'. Zo kan ik nu dus mijn kinderen en kleinkinderen niet meer zien. Een ongehoorde maatregel die in schril contrast staat met ALLE vrijheden welke Egyptenaren genieten in Nederland. Zo wordt je als buitenlander eens en te meer met de neus op de feiten gedrukt: het leven in een land waar burgers en buitenlanders behandeld worden als onmondige mensen. Hoezo 'dialoog'?

Wonder in Egypte

Eens in de zoveel jaar gebeurt er in wel land ter wereld dan ook een wonder. Een overstroming, een wonderbaarlijke genezing, een te mooie zonsondergang of een abnormaal natuurverschijnsel. Zo ook hier in Egypte. Het einde van de winter werd omlijst met een dozijn heftige onweersbuien, vergezeld van zware regens die de straten in woeste rivieren veranderde of in diepe moddermeren, die de straten nog de dagen erna teisterden. De vele bliksemschichten deed vele Egyptenaren huiveren: "Too much, too much, Allah why?" Maar het grootste wonder waren de ijs-stenen die uit de hemel vielen, als knikkers zo groot. Sneeuw noemen ze dat hier; of beter gezegd ijs, want een woord voor sneeuw kennen ze niet. Niet zo verwonderlijk natuurlijk in een land waar het (op de bergen in de Sinai na) nimmer sneeuwt. Op de foto lever ik het bewijs van dit wonder: mijn hand gevuld met ijs. Morgen een week naar Nederland. Na de hagel en de regel kwam hier de zomer. Met temperaturen deze week tot hoog in de dertig graden. Morgen dertig graden naar beneden op slecht vier uur vliegen van hier. Ook een wonder op zich!

Egyptische Film in Amsterdam

Soms komt er een stukje Egypte naar Nederland. Ditmaal in de vorm van een film. En wat voor een film. Een ingrijpende, onthutsende en ontroerende film. Over een botsing van twee (leef) werelden. De film geeft (indirect) ook een beeld van de wijze waarop veel velen in Egypte denken en spreken over Israel. Nochtans is het zeker geen anti-Israel film. 
Deze premiere is een belangrijk initieftief. Een lovenswaardig Intercultureel project. Het is een project van Noesa den Hartog, een jonge vrouw met Nederlands-Egyptische ouders. Zij heeft zich tot taak gesteld (de betere) Egyptisch (Arabische) films naar Nederland te halen. Enerzijds met het doel de vele in Nederland wonende Egyptenaren en Arabieren de mogelijkheid te bieden films uit hun eigen thuisland(en) te zien. Maar anderzijds ook om Nederlanders kennis te laten maken met deze films en de boodschap welke ze vertolken. 
En deze film heeft een boodschap die zeer de moeite waard is gezien te worden. Een heftige film. Maar mooi en met passie gemaakt. 


Escaping Tel Aviv - Walad Ela'Am

Het is het verhaal van de Egyptische moslima Salwa (Mona Zaki). Ze lijkt gelukkig getrouwd met Ezzat (Sherrif Mounir. Tot hij zijn vrouw op een dag naar Israel ontvoerd.
Daar ontdekt Salwa dat haar man niet alleen joods is, maar ook een spion voor de Israelische geheime dienst. Ezzat stelt haar voor een keuze. Ze kan in Israel blijven, zich aanpassen aan haar nieuwe leven en alles opgeven waar ze in gelooft. Of ze kan terugkeren naar Egypte en haar kinderen achterlaten in een onbekend land bij haar onbetrouwbare echtgenoot.
De Egyptische geheimedienst hoort van Salwa's situatie en stelt een reddingsplan op. Geheim agent Moustaffa (Karim Abdel Aziz) probeert Ezzat ten val te brengen, maar heeft daar informatie voor nodig die alleen Salwa hem kan geven. Moustaffa is de enige kans voor Salwa om met haar dochter en zoon terug te keren naar Egypte, maar kan ze de vader van haar kinderen verraden?


Wanneer:   Maandag 15 maart 2010
Waar:           Pathe Tuschinski, Amsterdam
Hoe laat:     20.00 uur
Kaarten zijn te koop via de website van Pathe Tuschinski.


Warm aanbevolen!

Voetbal en politiek in Egypte

Afgelopen week verkeerde Egypte in een overwinningsroes. Na, voor de derde keer op rij, de Africa Cup te hebben veroverd is voetbal hier populairder dan ooit. De coach en de spelers zijn populaider dan welke politici ook. Ik heb het meegemaakt in de straten van Arab-Maadi: auto's vol uitgelaten Egyptenaren die luid toeterend door de straten reden. Inzittenden hangend uit de ramen, wapperend met de nationale vlag. Uitgelaten mensen massa's in de straten. Vuurwerk en tromgeroffel. Eindelijk hebben de gewone Egyptenaren weer even het gevoel dat ze er toe doen. Individueel, maar ook als Natie. De krantenkoppen schreeuwden het uit: Egypte Overwint Weer! Foto's in de kranten met een juigende Gamal Mubarak (zoon van). De pro-regime pers looft het regime die dergelijke overwinnen mogelijk maakt. Maar er zijn in toenemende mate ook andere geluiden te horen.

'Voetbal is verdeeld tussen de spelers en politici. Gevangen tussen de twee zijn miljoenen fans die naar wedstrijden kijken en voetbal overwinningen vieren in de straten. Deze fans zijn blij wanneer sterspeler Gedo een doelpunt scoort, en er voor kiezen om te zwijgen wanneer politici voetbal triomfen gebruiken voor zichzelf, want winnen is wat hen betreft het belangrijkste. De mensen aanbidden coach Hassan Shehata en spelers als Ahmed Hassan en Gedo, en ze lachen wanneer de pro-regime pers een voetbal overwinning opdraagt aan het regime. Op dezelfde manier als het politieke regime voetbal successen aan zichzelf toeschrijft, lijken ze ook andere successen toe te schrijven aan het regime. Mislukkingen daarentegen zijn de schuld van alle Egyptenaren - maar niet het regime.

Een vraag die in de pers veel gesteld wordt is: "waarom winnen we met voetbal en verliezen in vele andere dingen? Is de Egyptenaar die voetbal speelt een andere als alle andere Egyptenaren?" Zijn de overwinningen in het voetbal een uiting van een meer omvattende vooruitgang van Egypte? Alle internationale rapporten zeggen dat Egypte achter blijft in vrijwel alles dat geen voetbal is. Er is een radicale verschil tussen voetbal en andere zaken in Egypte.

Als het gaat om voetbal, het selecteren van spelers voor een wedstrijd, is dat de bevoegdheid van de spelers. In het voetbal bemoeid niemand zich met het werk van een coach. Misschien omdat politici voetbal niet begrijpen, of omdat ze bang zijn hun politieke lot van voetbal te laten afhangen. Daarom zullen politici altijd wachten tot het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter voordat ze overwinning voorzichzelf opeisen. Of omgekeerd, ieder verlies ontkennen.

In het voetbal begrijpt de coach volledig dat hij moet vertrekken als hij niet functioneert, en is een speler er zich ervan bewust dat hij thuis kan blijven als hij niet goed speelt. Niets is zeker, er zijn geen verkiezingen of referenda, alleen de eindresultaten tellen.

Als het gaat om voetbal is commentaar en kritiek is toegestaan, zijn aanvallen mogelijk. In feite hebben de toeschouwers de touwtjes in handen. En zijn de toeschouwers die de goedkoopste tickets kopen degenen die de spelers en hun coach proberen te behagen.

In het voetbal liggen de regels vast, helder en eerlijk. De regels kunnen veranderen, maar ze altijd het voordeel van het spel en de mensen die komen kijken. Er worden geen "wijzigingen" ingevoerd om de beste speler te dienen, iedereen gelijk is, en de spelers weten dat de regels van het spel nooit worden gebruikt bepaalde belangen te dienen.

In het voetbal zijn de visioenen en de plannen bekend. De jeugdspelers leiden hun teams. Er is geen machts-hierarchie, en er zijn geen "oude rotten" die hun wil opleggen aan het team. Als Gedo, die uit een klein stadje in Beheira komt, als speler goed genoeg is krijgt hij een plaats in het nationale team. En als blijkt dat Medo, een buitenlandse speler (heeft oa. Bij Ajax gespeeld), zich niet volledig ten dienste van het team wil opstellen, dan heeft is er voor hem geen plaats in het team. De coach heeft zijn blik op de toekomst gericht en het injecteren van nieuw bloed is de regel - niet de uitzondering. In het voetbal kent coach Hassan Shehata alle details, omdat die door de mensen om hem heen eerlijk worden verteld. En de reacties van de fans komen hem rechtstreeks ter oren.

In het voetbal wint Egypte meestal en als het verliest is het een eervol verlies. Op vele andere gebieden verliest Egypte echter meestal en als het toch wint gaat de buit naar de Very Important Persons toeschouwers. Dat is het verschil tussen voetbal en politiek in Egypte.'

Bovenstaande is deels een bewerking van een artikel uit de meer liberale krant Al-Masry Al-Youm.