Met het toegenomen sektarische geweld van extreme salafistische moslims neemt ook de kritiek op de Opperste Raad van de Strijdkrachten (SCAF) en de overgangsregering toe. Hen wordt verweten dat ze radicale islamitische stromingen niet beoordelen volgens wetten, die voor anderen wel gelden. Dit is niet goed voor de geloofwaardigheid van de SCAF en de overgangsregering. De door hen tot nu toe gebruikte strategieën kunnen alleen maar leiden tot meer spanningen en problemen.
De gewelddadigheden van afgelopen zaterdag in Cairo ontstonden nadat een groep salafistische moslims had geprobeerd om in te breken in een Koptische kerk. Bij de gevechten die daarop uitbraken bestookten de partijen elkaar met stenen en molotovcocktails. Ook werd er geschoten. De droeve eindbalans was ten minste 12 doden, meer dan 200 gewonden en een uitgebrande kerk.
Het was de meest gewelddadige botsing tussen moslims en christenen sinds het aftreden van president Mubarak in februari. Velen beschuldigen de aanhangers van het oude regime ervan salafisten te gebruiken om dit soort conflicten uit te lokken. Anderen zeggen dat het sektarisch geweld juist het gevolg is van een gebrek aan openbare orde en een diepgewortelde cultuur van intolerantie in Egypte.
Volgens de legerleiding zijn er duidelijke bewijzen dat er sprake is van een complot om het land in een burgeroorlog storten. Daarvoor worden provocaties en sektarische conflicten gebruikt. De krachten achter het complot moeten gezocht worden in kringen van aanhangers van het oude regime. Met het verspreiden van chaos proberen zij de ‘revolutie’ te saboteren.
Om haar geloofwaardigheid niet verder kwijt te raken zou het leger alle voorgaande sektarische misdaden moeten onderzoeken en de schuldigen bestraffen. Ook zou het leger zich meer moeten inzetten voor de bescherming van de vrijheid van geloof van alle burgers.
Begin maart nog werden radicale salafisten beschuldigd van het slopen van een kerk in Atfeeh, iets ten zuiden van Caïro. In plaats van de schuldigen op te pakken en te berechten, probeerde het leger de sektarische spanningen te beteugelen door de gezaghebbende Salafi Sheikh Mohamed Hassan naar het stadje te sturen om er een vreedzame coëxistentie te prediken.
Medio april werden salafisten opnieuw beschuldigd van het aanzetten tot oproer en geweld. Dit keer in de stad Qena in de Opper-Egypte. De demonstranten blokkeerden tien dagen de belangrijkste spoorlijnen naar de stad uit protest tegen de benoeming van een christelijke gouverneur. Uiteindelijk bezweek de overgangregering en besloot het mandaat van het nieuwe gouverneur voor drie maanden op te schorten.
Ook na andere incidenten gaf de militaire raad de voorkeur aan een informele verzoening tussen radicale moslims en christenen boven het arresteren en berechten van de daders.
Wat zaterdag in Imbaba gebeurde is een test voor de Hoge Raad van de Strijdkrachten om te laten zien dat zij de wet toe passen en stevig optreden tegen agressors in plaats van hun toevlucht te nemen tot verouderde oplossingsmethoden.
Na het geweld in Imbaba worden de militaire nu gedwongen hun strategie te wijzigen. Ze hebben in middels aangekondigd dat de ongeveer 190 verdachten die werden gearresteerd zijn overgedragen aan de militaire aanklager. Bovendien wordt het leger gedwongen een duidelijk standpunt in te nemen tegenover de salafisten.
De wortels van het salafisme liggen in het Saoedi-wahhabisme, dat in de 18e eeuw ontstond op het Arabische schiereiland. Sinds de jaren ‘70, werden hun fundamentalistische ideeën ook populair in Egypte. Egyptenaren die werkten in de Golf en terug keerden naar Egypte hebben ook bijgedragen de verspreiding van deze ideeën .
Tijdens het bewind van Mubarak hebben de salafisten zich onopvallend gedragen en hielden zij zich buiten de politiek. Tijdens 25 januari ‘revolutie’, beweerden Salafi geleerden zelfs nog dat deelnemen aan de opstand on-islamitisch en ze verboden moslimjongeren zelfs te deelnemen aan de opstand.
Veel politieke waarnemers beweren dat de plotselinge opkomst van salafisten wordt geregisseerd door Saoedi-Arabië en erop gericht is de Egyptische revolutie te breken uit vrees voor een revolutie op eigen bodem.
De salafisten vormen een ernstige bedreigen voor wankele schreden op weg naar democratie. Als de legerleiding er in zal slagen ze stevig aan te pakken kan het rekenen op de steun van de middenklasse en de intelligentsia.
Sinds Mubarak aftrad, heeft het leger steeds gezegd zich in te zullen zetten voor de invoering van een burgerlijke democratie. Sceptici zijn echter bang dat de SCAF alsnog met een eigen presidentskandidaat op de proppen zal komen, vlak voor de presidentsverkiezingen van december.
Salafitische groepen zijn niet alleen een bedreiging voor de politiek stabiliteit, maar ook voor de natie als geheel. Men kan echter van de militairen niet verwachten dat zij de huidige problemen oplossen. Het leger is immers niet opgeleid om landelijke politiek te bedrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten