De afgelopen drie dagen waren een aantal directeuren van Bijbelgenootschappen bij elkaar in Cairo. “Een strategische meeting”, aldus CeesJan Visser, directeur van het Nederlands Bijbelgenootschap. Centraal stond de vraag: “Wat kunnen buitenlandse donoren doen voor Bijbelgenootschappen in het Midden Oosten?”
Tijdens de bijeenkomst zijn een aantal gezamenlijke doelstellingen overeengekomen waaraan de komende jaren gewerkt zal worden. Allereerst willen de buitenlandse Bijbelgenootschappen de genootschappen in het Midden Oosten ondersteunen bij het versterken van de relatie met de lokale kerken.
Een ander belangrijke doelstelling betreft het bereiken van kinderen en jongeren. Ook in het Midden Oosten moeten kerken zich inspannen om de aandacht en interesse jongeren te blijven trekken. Niet alleen met teksten, maar vooral ook met activiteiten. Zo heeft het Egyptisch Bijbelgenootschap een intermediaal programma, Bible World (Bijbel Wereld). Jongeren kunnen hier kennismaken het ontstaan van de Bijbel en van de verspreiding ervan. En voor de jonge kinderen is er het ‘Kingo-festival’. Een aantrekkelijk poppenspel, waarmee kinderen op speelse wijze in contact worden gebracht met de Bijbels verhalen.
Natuurlijk kunnen ook Bijbelgenootschappen niet meer om de Nieuwe Media heen. De komende jaren zal moeten worden gezocht naar toepassingen van Nieuwe Media. In Egypte zijn 70 miljoen mobiele telefoons in gebruik op bevolking van 80 miljoen mensen. Via deze mobieltjes kunnen Bijbelteksten worden aangeboden. Ook internet en satelliet TV bieden vele nieuwe mogelijkheden om mensen in contact te brengen met de Bijbel en de achtergronden ervan. Daarbij kunnen Westerse Bijbelgenootschappen een belangrijke ondersteunde rol spelen.
In veel van deze projecten werkt het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) zeer succesvol samen met Kerk in Actie. Het Nederlands Bijbelgenootschap steunt, dankzij de giften van hun donateurs, ondermeer het werk van collega-Bijbelgenootschappen wereldwijd. Kerk in Actie steunt, in opdracht van de plaatselijke protestantse gemeenten in Nederland wereldwijd het werk van honderden christelijke kerken en organisaties.
Al vele jaren wordt steun verleend aan de revisie van de Arabische Bijbelvertaling.
De Bijbelgenootschappen in het Midden Oosten verspreiden voornamelijk de zogenaamde ‘Van Dyck vertaling’. Deze vertaling werd door de Nederlands-Amerikaanse zendeling Cornelius Van Dyck geproduceerd en in 1865 gepubliceerd in Libanon. De Van Dyck bijbel is nu al zolang in gebruik dat ze wordt gezien als “een van God gegeven vertaling.” Dus ligt deze nieuwe vertaling zeer gevoelig. Een andere vertaling zou beteken dat de tekst Van de Bijbel te corrumperen is.
Wat wel kan is Bijbelverhalen bewerken voor kinderen, zoals gebeurt bij het King-festival.
Het NBG wil de komende jaren tot 30% meer investeren in het Egyptisch Bijbelgenootschap. Want Egypte is belangrijk voor NBG. Juist omdat daar zoveel Christenen wonen te midden van een grote Moslim meerderheid. Ramez Atallah, directeur Egyptisch Bijbelgenootschap juicht dit toe. “Wij ondersteunen alle kerken in Egypte. Er zijn ruin 3000 kerkgebouwen in Egypte. En die moet je niet zomaar geld sturen. Maar directe en praktische hulp bieden.” En hij haast zich hierbij te benadrukken: “Ik ben geen kerk. En doe geen uitspraken namens de kerken. Zoals bijvoorbeeld over wat in Alexandrië is gebeurd.”
Andere Bijbelgenootschappen in het Midden Oosten zijn veel kleiner en moeten soms onder moeilijke omstandigheden werken. Zo zijn de Bijbelgenootschappen in Marokko, Tunesië, Algerije en Turkije zeer klein. Hun mogelijkheden zijn daardoor ook beperkt. In de meeste gevallen hebben ze alleen een of twee boekhandels, verspreid over het land. Daarbij gaat het ook om relatief kleine hoeveelheden Christenen. Zo zijn er in Turkije ongeveer honderdduizend Christenen op een bevolking van 17 miljoen mensen. Ondanks dat zijn de boekwinkels regelmatig doelwit van aanslagen, zoals de Bijbel Boekwinkel in Antalya in Turkije, die al tweemaal in brand werd gestoken.
Mike Bassous is directeur van Bijbelgenootschappen van Libanon, Syrië en Irak. “Dat is met name in Irak een lastige klus. We hebbenen daar officieel twee vestigingen: een in Bagdad en een in Erbil (in noordelijk Koerdisch gebied). Hadden, moet ik eigenlijk zeggen. Want in Bagdad verdween het personeel, gevlucht voor het geweld. Dus moesten we ons kantoor in Bagdad helaas sluiten. Wat anders kon ik doen? Het kantoor in Syrië is klein maar het functioneert tot nu toe goed.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten