Gelukkig heb ik ook een appartement kunnen vinden. En da's maar goed ook, want komende week komt mijn seacontainer al aan in Alexandrie. Die container wordt hier 's nachts afgeleverd en moet dan snel leeg voor het licht wordt. Zal wat sterke Egyptische mannen inhuren om het spul naar boven te sjouwen. Gelukkig komt mijn jongste zoon Daniel me begin september een week helpen. De kanjer.
Het appartment is op de vierde (en laatste) verdieping van een building op vijf minuten lopen afstand van het office in de wijk El Maadi. Het is een zeer ruim appartement. Want, tja, alles is hier op gezinnen berekend en niet alleen staanden. Ik heb er een zeer ruime woonkamer, een tweede living; dat wordt voorlopig de tv-kamer, een keuken, badkamer en twee ruime slaapkamers. En...een dakterras over het oppervlak van de hele flat. Met uitzicht over de wijk en een deel van de stad. In de verte kan ik de heuvels van Moqattam, aan de oostzijde van Cairo, zien liggen. Momenteel wordt het appartment schoongemaakt. De eigenaar laat een deel van zijn 'typisch' Egyptische meubilair staan. Maar goed ook, want zoveel heb ik zelf nou ook weer niet laten overkomen. Kijk nog het meest uit naar de komst van mijn boeken en CD's. En dan mijn eigen thuis-sfeer creeren in deze mega drukke metropool.
Naast de flat staat een kleine moskee. Ik woon dus, in variatie op de titel van het boek van Kader Abdolah, in het 'Huis naast de moskee'. Mooie titel voor mooie verhalen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten