Directeuren Bijbelgenootschappen bijeen in Cairo

De afgelopen drie dagen waren een aantal directeuren van Bijbelgenootschappen bij elkaar in Cairo. “Een strategische meeting”, aldus CeesJan Visser, directeur van het Nederlands Bijbelgenootschap. Centraal stond de vraag: “Wat kunnen buitenlandse donoren doen voor Bijbelgenootschappen in het Midden Oosten?”

Tijdens de bijeenkomst zijn een aantal gezamenlijke doelstellingen overeengekomen waaraan de komende jaren gewerkt zal worden. Allereerst willen de buitenlandse Bijbelgenootschappen de genootschappen in het Midden Oosten ondersteunen bij het versterken van de relatie met de lokale kerken.

Een ander belangrijke doelstelling betreft het bereiken van kinderen en jongeren. Ook in het Midden Oosten moeten kerken zich inspannen om de aandacht en interesse jongeren te blijven trekken. Niet alleen met teksten, maar vooral ook met activiteiten. Zo heeft het Egyptisch Bijbelgenootschap een intermediaal programma, Bible World (Bijbel Wereld). Jongeren kunnen hier kennismaken het ontstaan van de Bijbel en van de verspreiding ervan. En voor de jonge kinderen is er het ‘Kingo-festival’. Een aantrekkelijk poppenspel, waarmee kinderen op speelse wijze in contact worden gebracht met de Bijbels verhalen.

Natuurlijk kunnen ook Bijbelgenootschappen niet meer om de Nieuwe Media heen. De komende jaren zal moeten worden gezocht naar toepassingen van Nieuwe Media. In Egypte zijn 70 miljoen mobiele telefoons in gebruik op bevolking van 80 miljoen mensen. Via deze mobieltjes kunnen Bijbelteksten worden aangeboden. Ook internet en satelliet TV bieden vele nieuwe mogelijkheden om mensen in contact te brengen met de Bijbel en de achtergronden ervan. Daarbij kunnen Westerse Bijbelgenootschappen een belangrijke ondersteunde rol spelen.

In veel van deze projecten werkt het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) zeer succesvol samen met Kerk in Actie. Het Nederlands Bijbelgenootschap steunt, dankzij de giften van hun donateurs, ondermeer het werk van collega-Bijbelgenootschappen wereldwijd. Kerk in Actie steunt,  in opdracht van de plaatselijke protestantse gemeenten in Nederland wereldwijd het werk van honderden christelijke kerken en organisaties.  

Al vele jaren wordt steun verleend aan de revisie van de Arabische Bijbelvertaling.

De Bijbelgenootschappen in het Midden Oosten verspreiden voornamelijk de zogenaamde ‘Van Dyck vertaling’.  Deze vertaling werd door de Nederlands-Amerikaanse zendeling Cornelius Van Dyck geproduceerd en in 1865 gepubliceerd in Libanon. De Van Dyck bijbel is nu al zolang in gebruik dat ze wordt gezien als  “een van God gegeven vertaling.” Dus ligt deze nieuwe vertaling zeer gevoelig. Een andere vertaling zou beteken dat de tekst Van de Bijbel te corrumperen is. 

Wat wel kan is Bijbelverhalen bewerken voor kinderen, zoals gebeurt bij het King-festival.

Het NBG wil de komende jaren tot 30% meer investeren in het Egyptisch Bijbelgenootschap. Want Egypte is belangrijk voor NBG. Juist omdat daar zoveel Christenen wonen te midden van een grote Moslim meerderheid. Ramez Atallah, directeur Egyptisch Bijbelgenootschap juicht dit toe. “Wij ondersteunen alle kerken in Egypte. Er zijn ruin 3000 kerkgebouwen in Egypte. En die moet je niet zomaar geld sturen. Maar directe en praktische hulp bieden.” En hij haast zich hierbij te benadrukken: “Ik ben geen kerk. En doe geen uitspraken namens de kerken. Zoals bijvoorbeeld over wat in Alexandrië is gebeurd.”

Andere Bijbelgenootschappen in het Midden Oosten zijn veel kleiner en moeten soms onder moeilijke omstandigheden werken. Zo zijn de Bijbelgenootschappen in Marokko, Tunesië, Algerije en Turkije zeer klein. Hun mogelijkheden zijn daardoor ook beperkt. In de meeste gevallen hebben ze alleen een of twee boekhandels, verspreid over het land. Daarbij gaat het ook om relatief kleine hoeveelheden Christenen. Zo zijn er in Turkije ongeveer honderdduizend Christenen op een bevolking van 17 miljoen mensen. Ondanks dat zijn de boekwinkels regelmatig doelwit van aanslagen, zoals de Bijbel Boekwinkel in Antalya in Turkije, die al tweemaal in brand werd gestoken.

Mike Bassous is directeur van Bijbelgenootschappen van Libanon, Syrië en Irak. “Dat is met name in Irak een lastige klus. We hebbenen daar officieel twee vestigingen: een in Bagdad en een in Erbil (in noordelijk Koerdisch gebied). Hadden, moet ik eigenlijk zeggen. Want in Bagdad verdween het personeel, gevlucht voor het geweld. Dus moesten we ons kantoor in Bagdad helaas sluiten. Wat anders kon ik doen? Het kantoor in Syrië is klein maar het functioneert tot nu toe goed.”

‘Ik ben bang voor mijn leven, maar ga toch naar de kerk’

Gisteravond zijn de meeste Kopten toch naar de Kerk gegaan om Kerstmis bij te wonen. Koptische Kerst valt op 7 januari. Ondanks de duidelijke bezorgdheid over de veiligheid naar aanleiding van de bomaanslag op een kerk in Alexandrië op nieuwjaarsdag, waarbij 23 mensen gedood.

Hoewel vele kerkgangers bang zijn voor escalatie, proberen ze toch om zich voor te bereiden op een goed kerstfeest. Bij de Sint Marcus Kerk, de vroegere Kathedraal en zetel van de Koptische Paus, is het dringen om naar binnen te komen. "Natuurlijk ben ik met mijn familie naar de mis gekomen," vertelt een van de kerkgangers. "Ik ben bang voor mijn leven en het leven van mijn dierbaren, maar degenen die sterven in een kerk gaan rechtstreeks naar de hemel."

De vele beveiligingsmensen lijken de dreiging serieus te nemen. "We moeten nu extra alert zijn.” Op het plein voor de kerk hangen enkele enorme zwarte spandoeken om het verdriet te symboliseren.

Ook in Egypte hebben vele moslims aangeboden Christelijke kerken te bewaken. "Christenen zijn niet bang en veel moslim vrienden zullen ons begeleiden naar de mis. We wonen samen, zodat we samen kunnen sterven,” aldus een kerkganger. Opvallend veel mensen zijn in het zwart gekleed naar de mis gekomen, uit respect voor de slachtoffers van de afschuwelijke terroristische aanval in Alexandrië.

Tijdens de mis is het verdriet duidelijk voelbaar. De stemming is ingetogen. Een van de priesters krijgt het tijdens het uitspreken van het gebed te kwaad. Zijn stem breekt en de tranen rollen over zijn wangen in zijn baard. Duidelijk zichtbaar op de vele televisieschermen in de kerk. En even wordt het heel stil in de kerk.

Enkele kilometers verderop, in de nieuwe Sint Marcus Kathedraal in de wijk Abbassiya, gaat de Paus Shenouda III zelf voor in de mis. Dit kerk opvallend veel ministers, parlementsleden, befaamde acteurs en actrices onder de speciale gasten. Zeer opmerkelijk is ook dat president Mubarak zich door twee van zijn zonen, Gamal en Alaa, laat vertegenwoordigen.

De paus ziet er nog ouder en vermoeider uit tijdens zijn preek. De trieste gebeurtenissen van de laatste tijd hebben bij de kerkleider overduidelijk hun sporen nagelaten. In zijn preek gedenkt hij de slachtoffers van de aanslag in Alexandrië. Maar ook die van de aanslag in Nag Hammadi, nu precies een jaar geleden. “Zoals de drie Wijzen hun wierook, mirre en goud offerden aan Jezus, zo offeren wij Jezus vandaag aan de zielen van de slachtoffers van het geweld.” Volgens de Shenouda heeft president Mubarak hem eerder op de dag gebeld met de mededeling dat “het bloed van onze mensen niet goedkoop is”.

Na de mis verlaten de speciale gasten, zoals te doen gebruikelijk, de kerk. Na eerst persoonlijk afscheid genomen te hebben van de paus. Onder de ministers is slechts een Kopt. De minister van financiën Boutros-Ghali.

Inmiddels heeft Naquib Sawiris, een zeer vermogende Koptische zakenman, een bedrag van 1 miljoen Egyptische Ponden uitgeloofd voor degene die informatie kan verstrekken over de dader van de aanslag in Alexandrië.

Bloed in Alexandrië

ALEXANDRIË – Happy New Year. Met knipperende lichtjes omgeven letters accentueren deze wens. Schuin ertegenover de Koptische Sint Marcus en Petruskerk in Alexandrië. Maar het nieuwe jaar is voor christenen in Egypte helemaal niet gelukkig begonnen. Minstens 25 doden en bijna 200 gewonden dit weekeinde. En de relatie tussen moslims en christenen wordt met de dag slechter.

Als het in Nederland twaalf uur is geworden, breng ik een toast uit op het nieuwe jaar. In Egypte wordt dit niet echt gevierd. En al helemaal niet met vuurwerk.

Van de explosie in Alexandrië weet ik op dat moment nog niet. Even later wekt de telefoon me uit mijn gemijmer. Een vriend uit Alexandrië belt me. Niet om me een goed Nieuwjaar te wensen. Opgewonden schreeuwt hij dat hij in de kerk was. „Er was opeens een enorme knal, paniek, bloed, overal bloed… Je moet onmiddellijk hierheen komen. Dit moet je de wereld laten zien!” De verbinding valt weg.

Een uur later zit ik met een Franse en een Duitse journalist en een Engelse fotografe in de auto naar Alexandrië. Inmiddels hebben we van collega’s in Alexandrië de eerste verslagen van de aanslag op de kerk gehoord. We zitten er verslagen en verbijsterd bij. Vol met vragen en nerveus komen we in de stad aan.

Inmiddels is de wijde omgeving van de kerk afgezet door de politie. We moeten te voet verder. Het geluid van loeiende sirenes en het geschreeuw van mensen wijzen ons de weg. Als we de straat waar de kerk staat in willen lopen, komen we meteen terecht in een ware veldslag. Stenen en stukken hout vliegen ons om de oren. We vluchten een zijstraatje in om. Twee straatjes verderop zitten tientallen mannen met bebloede hoofden. Ze zijn geraakt tijdens de schermutselingen tussen moslims, christenen en de politie.

Verschrikkelijke ramp

Wanneer we uiteindelijk in de buurt van de kerk komen, tref ik mijn vriend aan, met verwilderde ogen. Zijn pak zit onder het bloed. Hij en vele anderen lopen al uren met gewonden te sjouwen. Hoewel ambulances af en aan rijden, duurt het zeer lang voor alle gewonden zijn afgevoerd. Veel van de gewonden zijn met privéauto’s naar ziekenhuizen gebracht. Ik wil proberen dichter bij de kerk te komen, maar de politie laat niemand –dus ook geen pers– door. Mijn Alexandrijnse vriend wenkt ons hem te volgen. Iets verderop sluiten we aan bij een groep mensen met brancards.

Pas dan wordt ons duidelijk wat een verschrikkelijke ramp hier heeft plaatsgevonden. Bloed, overal bloed. Dode lichamen liggen nog her en der, sommige niet eens bedekt. Ik draai me om en wil de fotografe vragen een foto te maken. Maar ze staat een eind verderop. Spierwit en kokhalzend schudt ze nee; ze wil niet verder. Ook ik ga weer terug. Zoiets heb ik van mijn leven nog niet meegemaakt.

Ergens tussen de ambulances zit een broeder even een sigaret te roken. Wanneer ik hem aanspreek, zie ik de tranen in zijn holle ogen. Ook hij zegt nog nooit zoiets te hebben gezien. „Overal lagen mensen kermend op de grond. We moesten eerst de gewonden er tussenuit halen. Die lagen soms onder een of twee doden. Maar het ergste dat ik zag”, zo vertelt hij even later, „was een jongetje van een jaar of tien met de bebloede jas van zijn moeder nog in de hand. Hij wilde wegrennen, maar zijn moeder was al dood.” De ambulancebroeder schudt zijn hoofd en mompelt: „Hoe moet dit ooit nog goed komen?” Het is een vraag die velen die ochtend, maar ook de dagen erna blijft bezig houden.

Wanneer het licht wordt, ziet de straat er haast nog angstaanjagender uit. Zwartgeblakerde autowrakken, een kerk zonder voorgevel, een moskee waarvan de ruiten zijn ingegooid, brandweerauto’s, boze mensen, huilende mensen. En bloed. Overal bloed.

Allah Jihad

„Het is allemaal de schuld van de regering!” Een man komt op me toelopen. „Bent u van de pers? Ja? Nou, schrijf dat maar op hoor. Al jaren worden wij als christenen gediscrimineerd. Ze willen ons gewoon allemaal dood hebben.” Inmiddels komen er meer mannen om me heen staan. Allen Christenen. En allemaal bevestigen ze hun angst voor de toekomst. „Het maakt ons niet eens uit wie deze laffe aanslag heeft gepleegd”, legt een van de mannen uit, „maar het levert nog meer angst en onrust op. We hebben hier altijd in vrede en rust samengewoond met moslims. Maar nu vertrouwen we ze niet meer.” Een ander weet te vertellen dat vlak voordat de bom ontplofte, de kreet: ”Allah Jihad” (Allah is Strijd) werd geroepen vanuit de moskee tegen over de kerk. Het zijn emotionele en begrijpelijke reacties op een zo onvoorstelbaar wrede gebeurtenis.

Zoeken naar verzoening

Hoe moet het nu verder? Terwijl aan de ene kant de spanningen tussen moslims en christenen toenemen, zullen aan de andere kant toch ook pogingen moeten worden ondernomen om deze neergaande spiraal te doorbreken.

Hier in Alexandrië is een comité dat zich bezig houdt met de Interculturele Dialoog. „En er worden meer initiatieven genomen om conflicten te bestrijden”, vertelt mijn vriend, die er inmiddels ook bij is komen staan. „Ondanks dit soort verschrikkelijke dingen zullen we moeten blijven zoeken naar verzoening. En ons niet door geweld uit elkaar laten drijven. Maar de overheid moet nu echt veel harder optreden tegen religieuze discriminatie. Anders gaat het echt heel fout aflopen.”

Maar of het geweld nog te keren valt, is de vraag. In dit soort situaties de moed en de energie te vinden om met elkaar in gesprek te blijven, is welhaast een bovenmenselijke taak. In tijden van crisis komt het erop aan duidelijke keuzes te maken. „Als dat zou lukken”, besluit een van de mannen, „dan is al het bloed hier vannacht tenminste niet voor niets vergoten.”

Koptische Christenen dreigen grootste verliezers te worden van verkiezingen in Egypte

De monsteroverwinning van de regerende Nationaal Democratische Partij heeft de oppositie vrijwel weggevaagd. Voor de Koptische Christenen is dit een verontrustende ontwikkeling.  Men vreest dat het geweld tegen christenen hierdoor alleen maar verder zal toenemen. De eerste scheuren tussen de Koptische Kerk en het regime zijn reeds zichtbaar.

In de nasleep van de moordaanslag op Kopten na de kerstviering in Nag Hammadi van afgelopen januari werd al duidelijk dat het regime zich afzijdig wenst te houden van de oplaaiende conflicten tussen Moslims en Christenen. Een week voor de eerste ronde van de verkiezingen waren in Cairo bloedige gevechten uitgebroken tussen Koptische demonstranten en de politie over de weigering van de lokale autoriteiten om een buurthuis om te bouwen tot een kerk. Bij de gewelddadigheden werden twee christenen gedood en raakten tientallen gewond, terwijl meer dan 160 mensen werden gearresteerd, waaronder een jongen van negen. Botsingen tussen christenen en de politie waren tot nu toe echter zeldzaam. Moslim bewoners van het gebied scandeerden tijdens de botsingen anti-Koptische leuzen en ook gooiden ze stenen naar de demonstranten.

Ondanks het feit dat de islamitische oppositie is weggevaagd bij de parlementsverkiezingen groeit onder christenen de angst voor meer discriminatie.

"We hebben het hier over discriminatie niet alleen van de overheid. Het beleid van de regering heeft geleid tot de islamisering van de samenleving ... Ze proberen met behulp van de religie de steun van de gewone mensen te krijgen", aldus Emad Gad van het Al-Ahram Centrum voor Politieke en Strategische Studies.

"We leven nu onder een fanatiek bureaucratisch systeem. Om gewoon een raam in een kerk te vervangen heeft u toestemming nodig van de overheid. Maar wilt u een moskee uitbreiden dan kunt u binnen de kortste keren toestemming krijgen."

Er is een groeiende vrees voor een islamitische dreiging vanuit president Hosni Mubarak’s Nationale Democratische Partij. Onlangs beschuldigde een Koptische oppositiekandidate, Mona Makram Ebeid, van de seculiere Wafd partij de NDP van "extremistische islamitische elementen” binnen die partij. "Dat is duidelijk te wijten aan de anti-Koptische fractie binnen de NDP; een Wahhabitisch Salafistische stroming (die een strikte versie van de islam gepraktiseerd in Saoedi-Arabië)," aldus Ebeid. 

Paus Schenouda III, hoofd van de Egyptisch Koptische Kerk heeft zondag, tijdens de tweede ronde van de verkiezingen, Cairo zelfs verlaten. Met de inzegening van de kerk in Sharm el-Sheikh keerde de paus de verkiezingen de rug toe. Volgens sommige deskundigen is dat een signaal van zijn groeiende teleurstelling in het Mubarak regime.

“Het optreden van de paus in de Sinai was een duidelijk signaal aan Koptische kiezers zich te onthouden van stemmen,” zegt Ammar Ali Hassan, politiek analist van het Midden Oosten News Agency.

In de eerste ronde van de verkiezingen had de paus met zijn stem op de liberale oppositie partij WAFD zijn frustratie over het heersende regime al duidelijk gemaakt. Enkele maanden geleden nog riep hij Kopten op om op de NDP te stemmen.

"Het bezoek was niet noodzakelijkerwijs een politieke verklaring van de paus, " aldus pauselijk afgevaardigde Sargious in Caïro.

Vorige maand had Shenouda het geweld van de veiligheidstroepen tegen de christelijke demonstranten ‘buitensporig’ genoemd.  Daarop hebben verschillende islamitische groeperingen inmidddels in verschillenden steden demonstraties opgezet tegen de paus. Zij beschuldigen de kerk van de aanhouding van een christelijke vrouw die zich tot de islam wilde bekeren. De kerk ontkent dit ten stelligste en beweert op haar beurt weer dat de overheid een rol speelt in deze demonstraties.

De Koptische kerk heeft al heel lang altijd de kant van de NDP gekozen. Maar daar lijkt nu toch duidelijk verandering in te zijn gekomen. Binnen de kopten was verdeeldheid over de keuze te stemmen op de NDP of op de oppositie. Toch zullen vele kopten niet openlijke durven uitkomen voor hun keuze voor de oppositie uit angst voor represailles vanuit de islamitische partijen, zoals de Moslim Broederschap.

Zolang de Moslim Broederschap bestaat zal een groot deel van de Kopten op de NDP blijven stemmen. Maar niemand zal meer kunnen ontkennen dat de eerste breuklijnen tussen de Koptische Kerk en het regime voor een ieder duidelijk zichtbaar zijn geworden.

Verkiezingen in Egypte in teken van geweld en intimidatie

De Verkiezingen in van afgelopen zondag in Egypte zijn uitgelopen op de meest gewelddadige verkiezingen in decennia. De regerende Nationale Democratische Partij heeft in de eerste ronde 209 van de 508 zetels in het parlement veilig gesteld. De grootste oppositiepartij de Moslim Broederschap werd bijna volledig weggevaagd.

Dat blijkt uit de eerste tellingen van de verkiezingen voor een nieuw parlement. De verwachtte grote overwinning van de Nationaal Democratische Partij (NDP) van zittend president Mubarak heeft de oppositie vrijwel buitenspel gezet. De oppositiepartijen wonnen slechts 14 zetels. De liberale Wafd 3, de linkse Tagammu en de Democratische Vredes Partij 1. De overige zeven zetels werden gewonnen door onafhankelijke kandidaten. Deze onafhankelijke kandidaten zijn leden van de Moslim Broederschap. Religieuze politieke partijen zijn in Egypte bij de wet verboden. Hierdoor kunnen de Moslims Broeders, met hun leuze ‘De Islam is de Oplossing’, niet meedoen aan verkiezingen.  

De uitslag betekent een enorme klap voor de tot nu toe grootste oppositiepartij in het parlement. In 2005 zorgden de Moslim Broederschap voor een grote verrassing door 88 zetels te veroveren. Sindsdien heeft de overheid de Broederschap zeer hardhandig aangepakt. In de aanloop naar de verkiezingen werden meer dan 1500 Moslim Broeders opgepakt en zonder enige vorm van proces in de gevangenis gezet.

Volgens Mohammed Badie, leider van de Broederschap, heeft de regering zo haar belofte om ‘schone verkiezingen’ te houden verbroken. Met het geweld tegen de Broederschap hoopte de overheid hen uit te lokken tot geweld. Maar daartoe heeft de Broederschap zich niet laten verleiden. Ook andere oppositiepartijen lieten soortgelijke klachten tegen de regering horen. Van ‘vrije en eerlijke verkiezingen’ kan volgens hen geen sprake zijn.

Al voor de verkiezingen vielen vele doden en gewonden tijdens protesten tegen de huidige regering. Nu kan de trieste balans worden opgemaakt. Het afgelopen weekend vielen zeker 16 doden en meer dan 100 gewonden. Ook journalisten en hooggeplaatste vertegenwoordigers van Mensenorganisaties liepen rake klappen op, werden geïntimideerd of werd de toegang tot stemlokalen geweigerd. Voor de stemlokalen werden op grote schaal pogingen ondernomen kiezers te beïnvloeden. NDP aanhangers boden kiezers geld en voedsel in ruil voor hun stem op de NDP. Op andere plaatsen werden zelfs gewapende mannen ingezet om kiezers te intimideren.

Een woordvoerder van de kiesraad vertelde verslaggevers gisteren dat 1,4 van de bijna 90.000 stembussen moesten worden vernietigd als gevolg van sabotage.

Het geweld duidt er volgens velen op dat autoriteiten zich zorgen maken over de positie van president Mubarak en diens opvolging. De groeiende armoede en de steeds luidere protesten tegen de hoge voedselprijzen en de hoge werkloosheid werpen nu reeds hun schaduw vooruit op de presidentsverkiezingen van volgend jaar. De nu 82 jarige Mubarak is al bijna 30 jaar aan de macht en probeert de weg voor zijn zoon als opvolger zonder al te veel obstakels vrij te maken. Gekscherend wordt her en der al gesproken van de 32 Dynastie. Een verwijzing naar de dynastieën zoals die in Egypte bestonden tijden de Faraonische perioden.

Ook over de opkomst tijden de verkiezingen bestaat nog grote onduidelijkheid. Volgens de officiële Verkiezings Commissie was de opkomst ruim 35%. Dat is beduidend hoger dan de 15% welke waarnemers afgelopen zondag noemden. Maar officiële cijfers worden in Egypte zelden als betrouwbaar bestempeld. 

Komende zondag, 5 december, worden tijdens een tweede ronde de laatste parlementszetels verdeeld. Maar niemand in Egypte die zich enige illusies maakt over de uitkomst van die laatste ronde.

Religie is geen oplossing

Eind van deze maand worden in Egypte Parlementsverkiezingen gehouden. En anders dan in Nederland spelen religieuze overtuigingen en sentimenten in Egypte nog een belangrijke rol. De scheiding van religie en staat die in West-Europa gemeengoed is geworden sinds de Franse revolutie is dat zeker niet in vele Arabische landen. Spandoeken met religieuze slogans sieren de Cairo inmiddels.

De Moslim Broederschap heeft zich in de verkiezingsstrijd gestort met hun bekende, al bij 25 jaar oude, slogan: "Islam is de oplossing". Een columnist in de Egyptische krant Al-Masry Al-Youm laat hij zien dat, ondanks hun inspanningen, de Egyptische overheid er tot nu toe niet in is geslaagd een verbod af te dwingen op religieuze slogans. Bij de Broederschap erop aandringen dit motto niet langer te gebruiken druist namelijk in tegen de principes van een democratische, moderne seculiere staat. En is in strijd met de wetten van het verkiezingsproces. Anderzijds vergeet de broederschap dat zij moeten voldoen aan de wetten van een land, zelfs met die waarmee ze het oneens zijn.

Maar nog belangrijker is dat de slogan een illusie is en misleidend bovendien. Veel ‘Brotherhood’ aanhangers weten dat hun motto onpraktisch is en de Egyptische kiezers misleidt. Het is een voorbeeld van de trend van de afgelopen tien jaar waarin irrationele politieke slogans worden gebruikt die slechts oppervlakkige oplossingen beloven.

De Broederschap gebruikte dit motto voor het eerst voor de verkiezingen in 1987. Sindsdien is de politieke kaart van de wereld echter ingrijpend veranderd. De slogan van de Broederschap stamtuit een tijdperk waarin totalitaire communistische regimes gebruik maakten van vage en polariserende slogans zoals: "socialisme is de oplossing". Zulke revolutionaire slogans dienden er vooral voor om de ernstige sociale en politieke problemen te versluieren. Hetzelfde deed zich voor met tal van islamitische bewegingen die een beroep deden op ideologische waarden en daarmee de echte problemen van hun samenlevingen negerend. Velen geloven nog steeds in de mogelijkheid van de zuivere islamitische wet, niet besmet door de grillen van de mens. Als een alternatief voor de zogenaamde "materialistische" systemen van de overheid. Maar er is niet veel heiligs aan theocratische heerschappij. Ook een religieuze overheid wordt immers  door mensen geleid en niet door ‘engelen’. En blijft dus kwetsbaar voor alle onvolkomenheden van de seculiere politiek.

De Broederschap slogan “de islam is de oplossing” – is in feite een politieke slogan en geen religieuze. Daarmee komen tevens de onvolkomenheden van zowel islamitische organisaties en denkprocessen als ook van het politieke systeem in Egypte aan het licht.

Egypte wordt geplaagd door talloze sociale en politieke problemen. De Broederschap op zoek moeten gaan naar een nieuwe politieke slogan die deze problemen wil aanpakken. Maar in plaats daarvan klampen ze zich vast aan een verouderd motto dat niets meer te maken heeft met de rede, beleid of zelfs de heiligheid van religie. De Broederschap is - net als de regerende Nationale Democratische Partij (NDP) - stil blijven staan en gebruiken nog altijd dezelfde oude leuzen. En veel nieuws hebben ze niet te bieden. Om dit te doorbreken zijn zinvolle hervormingen van het hele politieke systeem van Egypte nodig. Tot zolang zal de Moslim Broederschap blijven aan te tonen dat zij, net als de soeverein regerende NDP, is niet in staat zijn om te veranderen.

Egyptisch Bijbelgenootschap: Creatief en Springlevend

Al meer dan 125 jaar maakt het Egyptisch Bijbelgenootschap de Bijbel beschikbaar voor een groot publiek. En dat publiek groeit nog dagelijks. Officieel zijn bekeringsactiviteiten zijn in Egypte ten strengste verboden. De verkoop van Bijbels is, onder strenge voorwaarden echter toegestaan in een aantal boekwinkels. Een kennismaking met het unieke werk van het Egyptisch Bijbelgenootschap.

In 1945 liep een Egyptische jongen langs een van de boekwinkels van het Bijbelgenootschap. Zijn ogen vielen op een bijbel in de etalage. Hij ging naar binnen en bladerde door de Bijbel en werd getroffen door een tekst uit het Johannes Evangelie:

En Jezus zei tot hen: ‘Nog een korte tijd is het licht bij u. Ga uw weg zolang het licht is en laat de duisternis u niet overvallen; wie in het donker loopt weet niet waar hij heen gaat.’

Hij voelde onmiddellijk dat dit een boodschap van God voor hem was. Die ervaring was een keerpunt in zijn leven. Het begin van een innige band met de Bijbel. Deze jongen is de huidige Koptische Paus Shenouda III, nu een van de meest invloedrijke Christelijke leiders in het Middenoosten.

Krap 10 procent van de ruim 80 miljoen Egyptenaren zijn Christen. De apostel Markus bracht het Christendom in 64 n.Chr. naar Egypte. Vanaf dat jaar tot ruim na de inval van de Arabieren in 641 n.Chr. was Egypte nagenoeg geheel een Christelijk land.

Te midden van ruim 70 miljoen moslims toch de Bijbel in beeld brengen is geen geringe opgave. Toch weet het Bijbelgenootschap met grote voorspoed de Bijbel aan de man te brengen. De meeste voorkomende verkoopplaatsen zijn kleine Bijbelkiosken in de kerken zelf. Het Egyptisch Bijbelgenootschap heeft daarbuiten 12 boekwinkels, verspreid over heel Egypte.

Zo wordt de Bijbel ook zichtbaar voor niet Christenen, die anders geen kans zouden krijgen om toegang te krijgen tot de inhoud van de Bijbel. Ook onder Moslims is een groeiende interesse voor de Bijbel. Zij willen ook graag zelf lezen wat er in de Bijbel staat. Zo werden er tijdens de grote jaarlijkse boekenmarkt in Cairo maar liefst 72 duizend Bijbels verkocht. Voor een gering bedrag. Volgens het Bijbelgenootschap waren ruim 80 procent van de kopers niet-Christenen.

Het Egyptisch Bijbelgenootschap heeft vergunning om Bijbels te verkopen. En mogen zelfs advertenties doorvoor publiceren in Al Ahram, de grootste Egyptische Staatskrant. “Zo voelt het publiek dat het ‘OK’ is. En dus zijn we gemakkelijker bereikbaar geworden”, aldus Mumtaz Ayoub, een van de stafmedewerkers van het Egyptisch Bijbelgenootschap. “Wij zijn een denominatie overschrijdende organisatie en zijn er voor alle christenen. De Christenen in Egypte zijn daar ook trots op en Paus Shenouda steunt ons werk openlijk op de christelijke televisiekanalen.”

Maar het blijft niet bij het verspreiden van gedrukte Bijbels. Ruim de helft van alle Egyptenaren is immers analfabeet. Het Bijbelgenootschap heeft juist daarom audio visueel materiaal samengesteld. Op die manier kunnen de analfabeten (ook Christenen dus!) luisteren naar de Bijbelverhalen in het Arabische, hun dagelijkse taal. Alleen de Bijbelboekwinkels hebben een vergunning deze gedramatiseerde Bijbelse vertellingen te verkopen.

Vooral voor kinderen en jongeren doet het Bijbelgenootschap nieuwe en leuke dingen. In het hoofdkantoor van het Bijbelgenootschap is een etage speciaal ingericht voor een introductie in de Bijbel: Bible World (Bijbel Wereld). Op een speelse en interactieve manier wordt de geschiedenis van de Bijbel aangeboden. Iedere week bezoeken zo’n 140 schoolkinderen Bible World.

Voor de basisschool jeugd is er Kingo. Dit leeuwtje vertelt lost problemen op aan de hand van Bijbelverhalen. Inmiddels zijn er al tientallen DVD’s van Kingo verschenen. Een groep jong enthousiaste vrijwilligers speelt de Kingo verhalen. Dit wekelijkse Kingo-Event vindt plaats in diverse kerken in en rond Cairo en wordt vaak door meer dan duizend kinderen bezocht. Na afloop krijgen de kinderen een Bijbels kadootje mee. En dit alles kost de kerken niets!

De verkoop van Bijbels en audio materiaal steeg de laatste jaren met bijna 40%. Om deze betaalbaar en beschikbaar te laten blijven heeft het Bijbelgenootschap besloten de prijzen niet te verhogen. De verkoop van audio materiaal en van Bijbels leveren slechts de helft van de productie- en de drukkosten op. Al het Bijbelsmateriaal kan alleen worden geproduceerd en uitgegeven dankzij giften uit binnen- en buitenland. Een van de buitenlandse donoren is het Nederlands Bijbelgenoorschap.

Als u meer wil weten ga dan naar de website van The Bible Society of Egypt: http://www.darelketab.org/bs2/en/default.aspx