NIEUWE BLOG

Waarde lezers,

Vanaf vandaag heb ik een nieuwe Blog en dus ook een nieuw blogadres:

http://jielisinegypte.wordpress.com/

Hiermee zal ik u ook in de toekomst blijven voorzien van de recnte ontwikkelingen in Egypte.

Met goede groet. Salaam.
Jielis van Baalen

Het is hier ‘Ieder voor zich en God voor …..’

Gisteren kreeg ik op mijn verhaal ‘Het was vooral weer gezellig op Tahrir’ meer reacties dan gemiddeld. Variërend van: “Volgens mij ben je aan een vakantie toe”, Je bent anders nooit zo cynisch” tot “Ik voel vermoeidheid… bijna berusting.”

Helemaal gelijk hebben mijn bezorgde lezers. Natuurlijk was het verhaal van vrijdag over Tahrir geen echt gezellig verhaal. Je kunt wel met honderdduizend mensen op een plein gaan staan roepen om van alles en nog wat. En allerlei prachtige leuzen scanderen als: ‘moslims en christenen zijn één.’ Maar als nog geen dag later blijkt hoe hol en waardeloos die uitlatingen zijn. Dan vraag ik me inderdaad af hoe zinvol deze bijeenkomsten eigenlijk nog wel zijn. En ja, dan ben ik wel aan een vakantie toe.

Ik maak me ernstig zorgen over het elan van wat hier in januari begon als een Volksopstand, die uiteindelijk heeft geleid tot het verdwijnen van president Mubarak en zijn boevenbende. Het begint er meer en meer op te lijken dat dit elan smoort in politieke ambities van anderen. De jongeren die de volksopstand jaren hebben voorbereid en, toen het momentum daar was, hebben uitgevoerd, worden bedankt voor de eer. Maar naar hen wordt nauwelijks nog geluisterd. Over hen wordt meewarig gesproken: ‘Ach, al dat jeugdig enthousiasme…’

Nu gaat Egypte weer over tot de orde van de dag. De oude orde wel te verstaan! Want met het dumpen van Mubarak en zijn kliek is het hoofd wel van het beest wel verdwenen, maar de romp leeft nog altijd voort. Met de parlementsverkiezingen van september op komst geldt voor bijna alle - politieke – groeperingen hetzelfde adagium: ‘Ieder voor zich en God voor ons allen (af alleen voor ons).’ En dat nou juist wat de jongeren die de volksopstand initieerden NIET voor ogen hadden.

Egypte lijkt inmiddels een weg te zijn ingeslagen waarvan terugkeer niet meer mogelijk is. Goede woorden en voornemens ten spijt, gaat een ieder nu voor z’n eigen kansen. De Moslim Broederschap riep in februari nog dat ze niet op de macht uit zijn. En meedoen aan de presidentsverkiezingen? Oh nee, geen kwestie van! (Dat geloofde ik toe al niet). En zie, eergisteren kondigden de Broeders aan dat een van hun prominente leiders, Abdel Moneim Aboul Fotouh, naar voren wordt geschoven als kandidaat voor het presidentschap. Op de vraag of dat niet een bedreiging is voor de eenheid van de natie, werd doodleuk geantwoord dat Kopten ook een presidentskandidaat naar voren kunnen schuiven. Ja, dat haal je de koekoek. In een land waar slechts 8% van de inwoners christen is, lijkt me dat een gotspe.

Het lange termijn geheugen in Egypte werkt niet best, maar ook het korte termijn geheugen is zorgelijk. Het aardige van geschiedenis is dat je er iets van kan leren. Misschien hebben ze geluisterd naar Maarten van Rossum, die beweert dat “we helemaal niks leren van de geschiedenis”.  

Aanvallen op Kopten

Want hoe kun je op vrijdag demonstreren tegen sektarisch geweld om vervolgens de volgende avond demonstrerende Kopten aan te vallen met stenen, fietskettingen en molotovcocktails? Bij de aanval van gisteravond zijn 2 Kopten om het leven gekomen en raakten er minstens 100 gewond. Gelukkig greep het leger nu wel sneller in. Was ook niet zo moeilijk, want ze zijn permanent gelegerd voor het gebouw van de Staatstelevisie.

Het ziet er naar uit, en dat roep ik helaas al maanden, dat het sektarisch geweld in de aanloop naar de parlementsverkiezingen in september, alleen maar zal toenemen. Of om met termen te spreken die de volksopstand typerende: ‘De geest is uit de fles’. En leger en overheid blijken niet instaat die geest van sektarisch geweld weer terug in de fles te krijgen.

Ja, daar wordt ik heel moe van. Maar veel meer nog: erg droevig. Give me a break!

Het was vooral weer gezellig op Tahrir

Enkele tienduizenden mensen verzamelden zich gisteren weer op het Tahrir-plein. Het was een bonte verzameling van demonstranten, gezinnen die er hun wekelijks uitje hebben gepland, allerhande prullaria en snackverkopers. Zonnetje erbij, een beetje wind en het is een feest om er te zijn. Oh ja, er zijn ook mensen die zich druk maken om vanalles. Dit keer zijn er op vrijdag lieden bijeen gekomen ter ondersteuning van de Palestijnse zaak en van de Nationale eenheid.

Vlagen van landen in revolutie

De imam van Omar Makram moskee, gaf een ontroerende vrijdagpreek over het belang van nationale eenheid. Duizenden demonstranten baden voor nationale eenheid, de bescherming van de 25e januari Revolutie en de eenheid en vrijheid van de Palestijnen. Veel demonstranten waren tot tranen toe geroerd. Ik vind het mooi hoor, maar heb toch ook nog vooral de beelden van de brandende kerk in Imbaba op het netvlies. Ik ben helemaal niet rancuneus, maar zo gauw vergeef ik ook weer niet wat ik daar heb gezien.

Anderen riepen premier Essam Sharaf op om de corruptie met harde hand te bestrijden. Weer anderen voegen daar aan toe dat Egypte zich zou moeten concentreren op de wederopbouw en het vormen van een nieuwe regering.

Op een andere hoek van het plein richten betogers zich op hulp voor Palestina, steun voor de oprichting van een Palestijnse staat, het beëindigen van het Israëlisch-Palestijns conflict en het beëindiging van het vredesakkoord met Israel.

"Palestina leeft in het hart van Egypte", scanderen de mensen in dit gedeelte van het plein.

Verderop roept men om de inwilliging van een aantal eisen, zoals: de snelle vervolging van degenen die verantwoordelijk zijn voor de sektarische spanningen; de vervolging van de afgezette president Hosni Mubarak en andere corrupte ambtenaren; ontslag van alle presidenten en ministers verbonden met het voormalige regime; het ontslag van de hoofden van gouverneurs die werden aangesteld door het verdreven regime; en de terugkeer van de politie in de straten.

Demonstranten juichten en sommige vrouwen begonnen spontaan te zingen toen werd aangekondigd dat de voormalige first lady, Suzanne Mubarak, voor 15 dagen de cel in moet in verband met een corruptie-onderzoek naar haar. Inmiddels weten we dat mevrouw Mubarak zelf het slechte nieuws heeft moeten bekopen met een hartaanval. Inmiddels is ze opgenomen in het zelfde ziekenhuis, in Sharm el Sheikh, waar haar man ook al ligt.

Verschillende politieke figuren namen deel aan het massale protest, zoals Mohamed Ali, lid van het uitvoerend bureau van de Moslim Broederschap; de islamitische geleerde Safwat Hegazy en Karima Al-Hifnawy, een van de oprichters van de Kefaya Beweging en lid van de National Association for Change (NAC).

Ali zei dat de Broederschap niets liever wil dan de Egyptische revolutie te beschermen en te nationale eenheid te ondersteunen.

Al-Hifnawy pleitte voor de terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen naar Palestina. Ze zei dat zij en andere politieke krachten zaterdag naar Gaza zullen gaan om daar de Palestijnen te ondersteunen en hulp te verlenen.

De demonstranten hingen een pop op in het midden van het plein, beschilderd met een blauwe ster, die Israël symboliseert. Een groep demonstranten onderstreept dit alles met de leus:"We zullen de Palestijnen nooit vergeten."

Een radicale student roept dat hij nog meer uitkijkt naar de dag dat een einde komt aan de staat Israel dan dat hij uitkijkt naar zijn eigen bruiloft.

Wanneer ik bij een groepje aansluit dat de student luid aanmoedigt, wordt me met grote stelligheid verteld dat de recente sektarische botsingen in Imbaba het werk zijn van Israëlische spionnen in Egypte. Maar waarom zou die dat doen? Om de aandacht af te leiden van het Palestijnse conflict!

Veel betogers beschuldigden de voormalige regime van het aanzetten tot de recente sektarische botsingen in Egypte tot instabiliteit en chaos te veroorzaken.

Ik slenter nog even over het plein, kijkend en luisterend naar alle leuzen en kreten die er klinken. Ik noteer ze in een blocnootje:

"We moeten ons verenigen als moslims en christenen.”

"We moeten geen leugens of misleidende informatie geloven, die ons zou kunnen verdelen."

"De meest krachtige wapen tegen onze revolutie is sektarische strijd."

Mensen werden uitgenodigd om berichten te schrijven op de banners zoals:

"Egypte is voor alle Egyptenaren."  

"Religie is voor God en de natie is voor iedereen."

Ondertussen houden een paar duizenden Kopten een open sit-in in de voorkant van het nabijgelegen gebouw van de Staatstelevisie. Demonstranten scandeerden:

"Hef je hoofd omhoog, omdat je Kopt bent."

"Onze eisen zijn dezelfde als de mensen in Tahrir-plein, wij pleiten voor gelijkheid en nationale eenheid."

"Het enige wat christenen willen is naar de kerk kunnen gaan en veilig bidden, zonder te worden aangevallen."

De demonstranten eisten dat veldmaarschalk Hussein Tantawi, het hoofd van de Hoge Raad van de Strijdkrachten een ontmoeting met hen heeft om te spreken over hun problemen en wensen.

Ik heb nog een Palestijns vlaggetje gekocht. Voor m’n verzameling. En kocht een ijsje.

Het was weer reuze gezellie. Maar vraag me oprecht af hoe zinvol dit alles nog is.

Wet 'gelijke behandeling' in de maak

De Egyptische premier Essam Sharaf kondigde woensdag aan dat de discriminerende beperkingen voor de bouw van kerken zullen worden opgeheven. Op die manier probeert de minister-president de onrust in zijn land te sussen.

Een vrome wens

Na de heftige protesten van kopten deze week tegen een aanval op hun kerk in Caïro en de wereldwijde aandacht voor dit sektarisch geweld moest de Egyptische overheid wel met een reactie komen. Woensdag kondigde premier Essam Sharaf aan dat de discriminerende wetten tegen kerken in Egypte worden afgeschaft Er komt een uniforme code voor de bouw van moskeeën en kerken.

Essam Sharaf gaf aan binnen dertig dagen met een concreet wetsvoorstel te komen. Voor de wet feitelijk in werking kan treden moet nog een lange weg worden gevolgd. In een vergadering met de ministers van Justitie, Lokale Ontwikkeling en Binnenlandse Zaken heeft Sharaf besloten een nationaal comité in het leven te roepen dat zo snel mogelijk moet komen met nieuwe wetsvoorstellen. Het comité zal ook een antidiscriminatiewet moeten ontwerpen die iedere vorm van discriminatie tussen Egyptische staatsburgers verbiedt.

Beide wetsvoorstellen zullen in overeenstemming moeten zijn met de grondwet zoals die door de Hoge Raad van de Strijdkrachten, na een referendum in maart, is vastgesteld. Het comité zal zich met name concentreren op efficiënte oplossingen voor de groeiende sektarische spanningen in Egypte.

Al decennia voeren Egyptische kopten een felle strijd over kerkbouw. De huidige wet uit 1934 wordt vaak aangehaald als bewijs van de discriminatie van kopten, omdat deze meer beperkingen oplegt aan de bouw van kerken dan van moskeeën. Er is zelfs officiële toestemming nodig om een kerk te renoveren, hoe klein die ook is.

Premier Sharaf besprak verder met de ministers de resultaten van een onderzoek dat werd ingesteld naar het recente geweld tegen christenen in Alexandrië, Soul in Helwan, Moqattam, Abu Qurqas in Minya en de laatste aanvallen op de twee kerken in Imbaba in Caïro van zaterdag. De ministers spraken af dat alle kerken die werden gesloten na de problemen in Imbaba weer zullen worden geopend en dat beschadigde kerken worden hersteld. Ten slotte spraken de ministers over een verbod op het gebruik van religieuze slogans tijdens de campagnes voor de parlementsverkiezingen en een verbod op demonstraties in de directe omgeving van kerken en moskeeën.

Met dit pakket van maatregelen probeert de overgangsregering de nationale eenheid te bewaren en sektarische spanningen, die een bedreiging vormen voor de nationale veiligheid van het land, te voorkomen. Het lijkt er dus toch op dat de Egyptische regering de groeiende kritiek op haar beleid serieus neemt.

In een ontmoeting met een delegatie van koptische demonstranten zei Sharaf dat er hard zal worden opgetreden tegen degenen die aanzetten tot haat en discriminatie.

Voor vandaag is er na het vrijdagmiddaggebed weer een grote demonstratie georganiseerd. Centraal thema zal de eenheid van alle Egyptenaren zijn. Maar die uitingen van godsdienstige verbroedering hebben we in de weken na de revolutie vaker gezien. Ze hebben de uitbarstingen van sektarisch geweld niet kunnen voorkomen.

Alles hangt af van een daadkrachtige aanpak door de legerleiding en de overgangsregering. Hun weifelende optreden van de afgelopen weken heeft geleid tot een forse toename van geweld en chaos. Die chaos speelt de restanten van het oude regime in de hand. Daarom moest de huidige regering wel iets ondernemen om haar greep op samenleving niet te verliezen. Langs de ingeslagen weg naar democratie wachten immers veel struikrovers op hun kansen om toe te slaan.

Salafisten brengen Militairen in Egypte in verlegenheid

Met het toegenomen sektarische geweld van extreme salafistische moslims neemt ook de kritiek op de Opperste Raad van de Strijdkrachten (SCAF) en de overgangsregering toe. Hen wordt verweten dat ze radicale islamitische stromingen niet beoordelen volgens wetten, die voor anderen wel gelden. Dit is niet goed voor de geloofwaardigheid van de SCAF en de overgangsregering. De door hen tot nu toe gebruikte strategieën kunnen alleen maar leiden tot meer spanningen en problemen.

De gewelddadigheden van afgelopen zaterdag in Cairo ontstonden nadat een groep salafistische moslims had geprobeerd om in te breken in een Koptische kerk. Bij de gevechten die daarop uitbraken bestookten de partijen elkaar met stenen en molotovcocktails. Ook werd er geschoten. De droeve eindbalans was ten minste 12 doden, meer dan 200 gewonden en een uitgebrande kerk.

Het was de meest gewelddadige botsing tussen moslims en christenen sinds het aftreden van president Mubarak in februari. Velen beschuldigen de aanhangers van het oude regime ervan salafisten te gebruiken om dit soort conflicten uit te lokken. Anderen zeggen dat het sektarisch geweld juist het gevolg is van een gebrek aan openbare orde en een diepgewortelde cultuur van intolerantie in Egypte.

Volgens de legerleiding zijn er duidelijke bewijzen dat er sprake is van een complot om het land in een burgeroorlog storten. Daarvoor worden provocaties en sektarische conflicten gebruikt. De krachten achter het complot moeten gezocht worden in kringen van aanhangers van het oude regime. Met het verspreiden van chaos proberen zij de ‘revolutie’ te saboteren.

Om haar geloofwaardigheid niet verder kwijt te raken zou het leger alle voorgaande sektarische misdaden moeten onderzoeken en de schuldigen bestraffen. Ook zou het leger zich meer moeten inzetten voor de bescherming van de vrijheid van geloof van alle burgers.

Begin maart nog werden radicale salafisten beschuldigd van het slopen van een kerk in Atfeeh, iets ten zuiden van Caïro. In plaats van de schuldigen op te pakken en te berechten, probeerde het leger de sektarische spanningen te beteugelen door de gezaghebbende Salafi Sheikh Mohamed Hassan naar het stadje te sturen om er een vreedzame coëxistentie te prediken.

Medio april werden salafisten opnieuw beschuldigd van het aanzetten tot oproer en geweld. Dit keer in de stad Qena in de Opper-Egypte. De demonstranten blokkeerden tien dagen de belangrijkste spoorlijnen naar de stad uit protest tegen de benoeming van een christelijke gouverneur. Uiteindelijk bezweek de overgangregering en besloot het mandaat van het nieuwe gouverneur voor drie maanden op te schorten.

Ook na andere incidenten gaf de militaire raad de voorkeur aan een informele verzoening tussen radicale moslims en christenen boven het arresteren en berechten van de daders.

Wat zaterdag in Imbaba gebeurde is een test voor de Hoge Raad van de Strijdkrachten om te laten zien dat zij de wet toe passen en stevig optreden tegen agressors in plaats van hun toevlucht te nemen tot verouderde oplossingsmethoden.

Na het geweld in Imbaba worden de militaire nu gedwongen hun strategie te wijzigen. Ze hebben in middels aangekondigd dat de ongeveer 190 verdachten die werden gearresteerd zijn overgedragen aan de militaire aanklager. Bovendien wordt het leger gedwongen een duidelijk standpunt in te nemen tegenover de salafisten.

De wortels van het salafisme liggen in het Saoedi-wahhabisme, dat in de 18e eeuw ontstond op het Arabische schiereiland. Sinds de jaren ‘70, werden hun fundamentalistische ideeën ook populair in Egypte. Egyptenaren die werkten in de Golf en terug keerden naar Egypte hebben ook bijgedragen de verspreiding van deze ideeën .

Tijdens het bewind van Mubarak hebben de salafisten zich onopvallend gedragen en hielden zij zich buiten de politiek. Tijdens 25 januari ‘revolutie’, beweerden Salafi geleerden zelfs nog dat deelnemen aan de opstand on-islamitisch en ze verboden moslimjongeren zelfs te deelnemen aan de opstand.

Veel politieke waarnemers beweren dat de plotselinge opkomst van salafisten wordt geregisseerd door Saoedi-Arabië en erop gericht is de Egyptische revolutie te breken uit vrees voor een revolutie op eigen bodem.

De  salafisten vormen een ernstige bedreigen voor wankele schreden op weg naar democratie. Als de legerleiding er in zal slagen ze stevig aan te pakken kan het rekenen op de steun van de middenklasse en de intelligentsia.

Sinds Mubarak aftrad, heeft het leger steeds gezegd zich in te zullen zetten voor de invoering van een burgerlijke democratie. Sceptici zijn echter bang dat de SCAF alsnog met een eigen presidentskandidaat op de proppen zal komen, vlak voor de presidentsverkiezingen van december.

Salafitische groepen zijn niet alleen een bedreiging voor de politiek stabiliteit, maar ook voor de natie als geheel. Men kan echter van de militairen niet verwachten dat zij de huidige problemen oplossen. Het leger is immers niet opgeleid om landelijke politiek te bedrijven.

Gamal El-Banna: salafisten begeven zich buiten de traditie van de Profeet.

De gezaghebbende Islamitische geleerde El-Banna, en vooraanstaand lid van de Moslim Broederschap, zegt dat de salafisten ver afstaan van de waarden en normen van de profeet Mohamed. Hij verwacht nog grote problemen voor de Moslim Broederschap, nu na de oprichting van haar politieke partij.

Gamal El-Banna

Gamal El-Banna heeft scherpe kritiek op lieden die hij beschrijft als "salafisten", want uit hun hele manier van praten en hun manier van denken blijkt dat zij niet beseffen welke eeuw het is. Met name de wijze waarop zij afgelopen zaterdag van zich hebben doen horen in Cairo, waar zij een Koptische kerk aanvielen en in brand staken, heeft volgens El-Banna niet te maken met wat de islam van de gelovigen vraagt. Hij noemde de aanval op de kerk een volstrekt immorele en onacceptabele daad.

Op een conferentie eergister, georganiseerd door de Ain uitgeverij in Alexandria, legde El-Banna uit dat salafistische leiders dure auto's rijden, high-tech computers gebruiken en in paleisachtige huizen wonen, maar zijn zich niet bewust van de regels van hun tijd.

In zijn sarcastisch commentaar op de salafistische beweging zegt El-Banna dat ze met "bewering dat oren die als straf moet worden gesneden en heiligdommen van andere godsdiensten die vernietigd mogen worden, een karikatuur maken van de islam”.

El-Banna ging verder door hun aanspraken op de legitimiteit in twijfel te trekken, volgens hem beweren de salafisten wel in de traditie van de profeet en zijn metgezellen te staan, maar dat blijkt noch uit hun ethiek noch uit gedachtegoed.

In zijn toespraak richtte hij zich ook tot de Moslim Broederschap. De geleerde, de broer van de stichter van de Broederschap Hassan El-Banna en oom van de ook in Nederland bekende Tariq Ramadan, verwacht dat hun nieuwe politieke partij ‘vrijheid en rechtvaardigheid’ uiteindelijk zal resulteren in scherpe meningsverschillen en verdeeldheid binnen de Broederschap. En dat zal op den duur leiden tot een kloof tussen de politieke partij van de Broederschap en de Broederschap zelf.

In antwoord over een vraag over de groepering Al-Jamaa al-Islamiya (Islamitische Groepering), zegt El-Banna dat hun leden zijn trouw aan hun zaak, maar dat zij het juiste spoor hebben verlaten en helaas hebben besloten om hun toevlucht te zoeken in geweld. “Ze hebben nu geweld afgezworen en keren terug naar hun oude pad. Maar voor hoe lang? De toekomst zal het leren.”

En weer zijn de Kopten het slachtoffer van geweld

Donkere wolken pakken zich samen boven het postrevolutionaire Egypte. En met name boven het christelijk deel der natie. Het sektarisch geweld in Egypte, dat  sporadische voorkwam vóór de  januari revolutie, lijkt nu aan de orde van de dag. En weer zijn Kopten in Egypte het slachtoffer.

Brandende St. Mena kerk in Imbaba, Cairo

Zeker 12 mensen zijn gedood en meer dan 200 raakten gewond toen er zaterdagnacht ernstige rellen uitbraken de wijk Imbaba in Caïro. Daar bestormden boze moslims, voor het overgrote deel bestaande uit salafisten de St. Mina Kerk.

Imbaba is een zeer arme buurt op de westelijke oever van de Nijl in Cairo. Het is een doolhof van smalle steegjes en een wijk die voornamelijk wordt bewoond door vrome moslims mensen Zuid-Egypte.

Zaterdagnacht trok een woedende menigte moslims, aangevoerd door extremistische salafisten op naar de St. Mina kerk. De menigte beweerde dat in de kerk een vrouw, die zich onlang tot de islam bekeerde, stegen haar wil werd gevangen gehouden.

De moslimmassa dreigde niet eerder te vertrekken voor ze zou worden vrijgelaten.

De in en rond de kerk aanwezige Kopten vormden een menselijk schild rond de kerk om die te beschermen tegen de oprukkende massa. Al snel liep de confrontatie geheel uit de hand. Van beide zijden werd geschoten en met brandbommen en stenen gegooid. Enkele van de brandbommen werden in de kerk gegooid en in een mum van tijd stond de kerk in lichterlaaie. Vlammen sloegen hoog uit de ramen en meubels werden op de trottoirs gesmeten. Lang bleef onduidelijk of het gebouw wel leeg was, het was namelijk niet duidelijk wanneer de laatste kerkgangers waren ontvlucht.

Ook een andere kerk in dezelfde wijk werd in brand gestoken. De politie, het leger en de brandweer kwamen pas ruim een uur naar het uitbreken van de brand ter plaatse. Dit tot grote woede van de Kopten. Voor hen tevens weer het bewijs dat de overheid vrijwel niets doet om christenen en hun bezittingen te beschermen.

Essam El-Erian, woordvoerder van de Moslim Broederschap, haastte zich met de mededeling dat “we hard moeten optreden tegen dit soort geweld. We moeten door deze lieden niet laten verpesten wat we bereikt hebben in tijdens de januari revolutie.” Want volgens hem "toont het Imbaba incident duidelijk aan dat er nog steeds mensen achter de schermen proberen om het sektarische in Egypte aan te wakkeren.” Velen gaan er vanuit dat deze mensen behoren tot de, inmiddels ontmantelde, National Democratische Partij (NDP), en nog steeds vastbesloten om middels het creëren van onrust en chaos de revolutie om zeep te helpen.

Ook een Koptische journalist en schrijver, beaamde de woorden van El-Erian, door er op te wijzen dat wat in de lokale media wordt aangeduid met “de contrarevolutie,” uit de koker komt van de overblijfselen van de voormalige NDP. "Wie weet hebben de gevangenen in Tora-gevangenis mobiele telefoons," voegde hij er sarcastisch aan toe. Daarmee insinuerend dat verschillende voormalige hooggeplaatste NDP ambtenaren vanuit de gevangenis  zouden kunnen communiceren met de buitenwereld om chaos te organiseren.

Verder is het ook zeker geen toeval geen toeval dat deze jongste uitbarsting van geweld tegen de Kopten plaatsvond net op het moment dat premier Essem Sharaf een buitenlandse reis zou gaan maken. Vanwege het uitbreken van het geweld tegen de Kopten heeft hij die reis echter afgelast.

De botsingen in Imbaba komen bijna een maand nadat Kopten twee werden gedood en vijf gewond raakten in Minya, 260 kilometer ten zuiden van Caïro, na een ruzie tussen een moslim en een Koptische familie over de aanleg van een verkeersdrempel.

En twee maanden geleden nog werd een Kerk in Helwan, Cairo, door moslims in brand gestoken als reactie op een liefdesrelatie tussen een jonge moslim vrouw en een jonge Koptische man.

Protesterende Kopten voor gebouw Egyptische RTV

In antwoord op massale sektarische geweld in Imbaba, zijn Kopten gisteren uit protest een demonstratie begonnen voor het gebouw van de Staat Televisie. De belangrijkste eisen van de demonstranten zijn de berechting van de daders van de aanslagen op de kerk in Alexandrië, van de kerk in Soul en van de twee kerken in Imbaba op zaterdagavond.

Men vraagt zich hardop af waarom het militair leiderschap niet in staat is op te treden tegen deze aanvallen. En waarom het leger niet genoeg doet om de onderliggende oorzaken van deze spanning aan te pakken.

De Kopten zongen leuzen tegen veldmaarschalk Tantawi, het hoofd van de Opperste Raad van de Strijdkrachten: "We willen het aftreden van maarschalk Tantawi!” Veel van de demonstranten houden de militairen verantwoordelijk voor de gewelddadige sektarische aanvallen, omdat ze de verantwoordelijken van eerdere kerkbranden niet hebben gearresteerd.

Intussen klagen Christenen in Egypte meer steen en been over hun oneerlijke behandeling. Vooral waar het gaat over de regels voor kerkbouw. Het is veel gemakkelijker een vergunning te krijgen om een moskee te bouwen dan voor een kerk.

“Ik ben hierheen gekomen om het leger te vragen om ons te beschermen,” aldus een van de demonstranten. “Ze willen ons niet meer in dit land. Maar waar moeten we heen? Ik ben bang voor mijn vrouw en kinderen.”